„Ślady” Jakuba Małeckiego stanowią zbiór kilkunastu odrębnych opowiadań, które komponują się zgrabnie w jedną całość. Do każdego opowiadania przypisana została mapka, która pokazuje, w jakiej miejscowości wydarzenia mają miejsce. Temat przewodni każdej opowieści to śmierć, w różnych jej odsłonach. Śmierć na wojnie, samobójstwo, śmierć naturalna, śmierć w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Opisywane historie są bardzo realne, rzeczywiste, często podobne dzieją się obok nas lub z naszym udziałem. Nie są nam obce, na co dzień się z nimi spotykamy.

Zarówno każdy z bohaterów, jak i każdy z nas zostawia na ziemi ślad swojego istnienia. Niezależnie od tego, jakie było nasze życie na ziemi, krótkie czy długie, spokojne czy burzliwe, zostawiamy swój odcisk. Potomni nie zapomną o nas. Nie mogą. Pozostawione przez nas ślady mają im w tym pomóc. Każdy ślad to jedno życie. Świat jest pełen śladów ludzi, ale i śladów tych, którzy odeszli do wieczności, do domu Pana. Pielęgnujmy pamięć o nich!

Po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością Jakuba Małeckiego i jestem nią mile zaskoczona. Autor potrafi w bardzo prosty, przejrzysty sposób pisać o sprawach egzystencjalnych, sprawach trudnych i skomplikowanych. Bo czy nasze życie jest proste? „Ślady” to powieść o życiu, przemijaniu, odchodzeniu do wieczności. Każdy z nas inaczej żegna się z tym światem. Różne są formy śmierci, od najbardziej łagodnych do tragicznych, nagłych i niespodziewanych.

Na śmierć można, a nawet trzeba się przygotować. Ale często jest tak, że przychodzi ona do nas nieproszona, znienacka, z zaskoczenia. I wtedy następuje kres naszej ludzkiej wędrówki po łąkach, pagórkach i bezdrożach życia. Małecki nie stara się nas zasmucić, przestraszyć śmiercią. Prowokuje raczej do zastanowienia się nad swoją egzystencją na ziemi, zachęca do życia bogatego w dobre uczynki, aby pozostawione przez nas ślady trwały wiecznie.

Gorąco polecam tę powieść! Skłania do refleksji nad własnym postępowaniem, mobilizuje do bycia lepszym, tak, aby pozostawione przez nas ślady były trwałe i nie zostały zniszczone przez następne pokolenia.