Rodziny mają to do siebie, że człowiek w lot chwyta znaczenie powiedzenia "zagłaskać kota na śmierć". Jeśli delikwent znalazł się w życiowych kłopotach, bo właśnie zakończył z wielkim hukiem związek, współczująca rodzina jest w stanie zmusić go do rozważenia ucieczki na koło podbiegunowe albo chociaż w dorzecze Amazonki. Chwilowo ta opcja dla głównych bohaterów nie jest możliwa, decydują się więc na oddalone o kilkaset kilometrów miasteczko. Zakup niewielkiego domu i realizacja planów z cyklu życie-po-związku, w tym powrotu do psychicznej równowagi, wydaje się planem sensownym. Problem polega na tym, że jest ich dwoje, akty notarialne – dwa, notariuszy – dwóch, były właściciel – jeden, dom – ...również jeden. Zuzanna i Tymoteusz nie mają pojęcia o swoim istnieniu aż do momentu, gdy spotykają się na progu zakupionego właśnie domu. Plany powrotu do równowagi psychicznej szlag trafia, a zaczyna się emocjonalny rollercoster. Szybko wychodzi na jaw, że padli ofiarą oszusta, który tego samego dnia w odstępie kilku godzin sprzedał każdemu z nich odziedziczony niedawno dom, a o tym, kto jest prawowitym właścicielem, zadecyduje czas wpłynięcia do sądu wniosku o zmianę w księdze wieczystej. Oboje trafiają ze swym problemem na policję, a wkrótce również na własną rękę postanawiają zaleźć oszusta, który, co oczywiste, zapadł się w międzyczasie pod ziemię. Że przy okazji co chwila skaczą sobie do oczu, to już jakby... no cóż – nikt nie spodziewał się, że będzie łatwo.

Jak zwykle u Rudnickiej, mamy do czynienia z korowodem barwnych postaci, począwszy od głównych bohaterów, a skończywszy na uroczych starszych paniach "pożyczonych" z innej powieści tej autorki. Zuza, patyczak wzrostu metr sześćdziesiąt osiem, o upiornym charakterku i niewyparzonym języku. Zmęczony życiem Tymoteusz o, jak się wkrótce dzięki działaniom Zuzy dowiadujemy, anielskiej cierpliwości z lekką domieszką porywczości. Drwal, czyli podkomisarz Rurzycki, próbujący zachować naturalny kolor włosów (to znaczy nie osiwieć) mimo usilnych starań tej dwójki. Familia Maczków – właściciele firmy, w której pracować będzie Zuza. Jeden podejrzany typ walczący o szczęście mamusi. I wreszcie pojawiający się epizodycznie członkowie rodzin Zuzanny i Tymka. Z całą pewnością każdy znajdzie tu sobie jakiegoś ulubieńca.

Uwaga, wniosek formalny. Wydawca (Prószyński i S-ka, 2018) mógłby zainwestować w lepszego korektora, bo troszkę błędów językowych dało się zauważyć. Niejakim niedociągnięciem jest też popełniony przez autorkę błąd – bohaterowie usilnie poszukują pewniej informacji, która z całą pewnością powinna znaleźć się w akcie notarialnym. Koniec krytykanctwa. Powieść jest jedną z lepszych tej autorki, choć poziomu "Natalii" nie osiąga. Jak zawsze, oprócz wątku kryminalnego i obyczajowego jest też romansowy (i wcale nie ten, którego się spodziewacie!). Całość napisana lekko, zabawnie i dynamicznie.

P.S. Czy może mi ktoś wyjaśnić, po co ta krew na okładce, skoro żadnego morderstwa po drodze nie zauważyłam? Bo zakładam, że zgony naturalne się nie liczą.