W tej części Maric jest królem już od 8 lat. Czy jest jednak szczęśliwy, a jego życie ułożyło się w końcu normalnie? Oczywiście, że nie (chociaż nie będę Wam zabijała niespodzianki i nie powiem, dlaczego)! Kiedy więc na jego dworze zjawia się grupa Szarych Strażników, król zgadza się ich wysłuchać, a nawet, ku zaskoczeniu przyjaciela i doradcy – Loghaine’a, dołączyć do ich grona i wyruszyć na wyprawę w Głębokie Szlaki. Mają odnaleźć jednego z Szarych Strażników, Bregana, który odszedł w głąb Szlaków, by podążyć za swoim Powołaniem. Jednakże komendantka Szarej Straży, a jego siostra ma wizje, w których widzi, że on nadal żyje i że jest w niebezpieczeństwie, ponieważ zna miejsca, w których żyją Dawni Bogowie. A bogowie ci są upragnionym celem Mrocznego Pomiotu, bo dzięki nim może on sprowadzać na ludzkość Plagi. Czy uda się odnaleźć Bregana? Co wydarzy się po drodze? Jak zakończy się wyprawa?

Pamiętam, że przy czytaniu pierwszej części miałam obawy co do jakości książki stworzonej jako produkt promocyjny do gry komputerowej. Jednak – wbrew pozorom – było nieźle, może nie literatura wysoka, ale przyjemna rozrywka. Ta część jest podobna w stylu, chociaż wydaje się odrobinę lepsza. A to wszystko dzięki temu, że tym razem mogliśmy bardziej zagłębić się w psychikę bohaterów, poznać bardziej ich charaktery, ich wady i zalety, ich przemyślenia.

Bohaterowie są całkiem barwni, aczkolwiek mocno przypominają supermenów, prawie nic ich nie może zniszczyć ;). Drużyna złożona jest z ciekawej kombinacji ras i charakterów, dających niezłą mieszanką wybuchową. Ciekawym bohaterem jest Architekt, jeden z przedstawicieli rasy Mrocznego Pomiotu, jednak jakże unikatowy. Sympatyczna jest para młodych Szarych Strażników – Duncan oraz elfia czarodziejka.

Pojawiają się wyjaśnienia niektórych wątków z pierwszego tomu, co jest dużym plusem. Poza tym możemy zobaczyć, jak rozwinął się Maric, jakim człowiekiem się stał. Loghaine jest ciągle z boku, tutaj nawet o wiele bardziej niż w pierwszej części. Ciagle uważam, że mógłby grać większą rolę w książce ;).

Powieść ta gwarantuje kawałek całkiem niezłej rozrywki, pełnej walk, poszukiwań, ale i rozmów o ideałach, poszukiwaniu celu w życiu. Fabuła i język są raczej proste, lecz muszę przyznać, że niezmiernie wciągające. Niezłe rozwinięcie gry komputerowej. Miłośnikom gry oraz fantastyki – polecam!


[Recenzję opublikowałam wcześniej na moim blogu]