1.Szatan z siódmej klasy (Makuszyński Kornel) K.Makuszyński w najlepszym wydaniu, pełen uroku, elegancji, wiary w dobro,które zwycięża niegodziwość- cały On. W ramach powtórki lektur do lekcji :)I coraz bardziej zdaję sobie sprawę z tego,że to dobra "powtórka" dla osób w każdym wieku !

2.Oskar i pani Róża (Schmitt Éric-Emmanuel) Kolejne przypomnienie książki lekturowej. Kiedy ją zaczynasz, musisz doczytać do końca jednorazowo,bez tchu, na rozklejeniu, lub z nerwem... Ten sposób narracji obezwładnia czytelnika, czaruje, nie daje zapomnieć, zmusza do przemyśleń. Mam nadzieję, że moich uczniów też.

3.Człowiek, który widział więcej (Schmitt Éric-Emmanuel) Najnowsza książka E. E. Schmitta nie przypadła mi do serca. Za duże odejście w stronę metafizyki, porównywania religii, roztrząsania " kto jest dla kogo.. My dla Boga,czy Bóg dla nas ?"...a wszystko podlane sosem, jak zrozumieć zamachowca, islam, katolicyzm...Brak mi tu wyrazistych charakterów, kogoś, kto dałby się po prostu polubić, kto nie dręczyłby swą niezdarnością. No i ten , chyba ciekawy ( narcystyczny?) zabieg umieszczenia siebie- autora, jako jednego z bohaterów- wyroczni- idola...

4.Strzała z Elamu (Edigey Jerzy (właśc. Korycki Jerzy)) W ramach prywatnej akcji"odkurzam starocie z półki" ta książka. Miłe zaskoczenie! Akcja toczy się w VI w. p.n.e w Babilonii. Osią utworu staje się śledztwo zagranicznego gościa, z "Kraju Północnej Gwiazdy", który obdarzony niezwykłą inteligencją i umiejętnością kojarzenia faktów rozwiązuje zagadkę kradzieży złota i napadu na babilońskiego kupca.Świetne opisy starożytnego miasta, jego struktury, zwyczajów, ogromnej władzy i bogactwa kapłanów są dodatkowym atutem tej ciekawej, kryminalnej historii. Polecam ! :)

5.Miłosna kareta Anny J. (Lesiak Janina) Ciekawie napisana od strony psychologicznej postaci, powieść o Annie Jagiellonce, królowej niedocenianej, może trochę tragicznej, która nie zaznała w swym długim życiu szczęścia.Całe swe życie czekała na mężczyznę ,który ją pokocha, zrozumie, otoczy czułością. Najbrzydsza z dzieci Bony i Zygmunta Starego, zawsze z boku, zawsze lekceważona, miała odegrać najważniejszą rolę w życiu kończącej się dynastii. Królewski, uwielbiany brat nie zaszczycał jej nawet spojrzeniem, nie wspomagał, gdy nie było z czego utrzymać się na ogołoconym ucieczką Bony - Wawelu.Księżniczka- karta przetargowa w rękach możnowładców, biskupów, legatów. Obiecane małżeństwo z Henrykiem Walezym, który już został królem- nigdy nie doszło do skutku.Prawie trzydzieści lat młodszy od niej, zabawiał się wszędzie i ze wszystkimi nie mogąc ścierpieć królewskiej narzeczonej. Do prawdziwego małżeństwa dochodzi kilka lat później z 10 lat młodszym Stefanem Batorym, którego ceniła i pragnęła. Uchodziła jednak za kobietę "brzydką, ze zbyt dużą brodą",która nie potrafi przyciągnąć do siebie mężczyzny i wzbudzić jego pożądania.Miano ją za dewotkę pogrążoną w modlitwach, klęczącą godzinami na dwóch mszach pod rząd i koronkach( pod opuchniętymi kolanami mając specjalne krążki uszyte przez dwórki, które pozwalały wytrzymać długie modły). W końcu w jej życiu największą uczuciowa rolę odegrał siostrzeniec- szwedzki królewicz Zygmunt Waza, którego postarała się posadzić na tronie Polski.Niedoceniana przez najbliższych pod koniec swego życia wykazała się energią, hojnością, cennymi inicjatywami.Ze swoich prywatnych sum, wybudowała most na Wiśle w Warszawie, wspierała uniwersytety oddając klejnoty(dziwne,że pamięta się to tylko królowej Jadwidze), rozbudowała Ujazdów i rezydencje królewskie, zakładała ogrody i sprowadzała cenne rośliny.Wspierała artystów, budowała i ozdabiała wspaniałe grobowce swych bliskich. Kto to dziś pamięta?... Pamięta się starą pannę, marzącą o szczęściu ... Bardzo ciekawa książka. Polecam, kto lubi historię, niech czyta :)