Użytkownik: lutek01 31.01.2018 23:42 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Mnie się wydaje, że to nie chodzi o to, że to jest najważniejsza ze spraw przestawionych w tej książce (na pewno nie jest). W tej przedmowie chodzi chyba o pewną generalizację, uproszczenie, o przedstawienie pewnego ciągu przyczynowo-skutkowego, z którego wynikło jedno, a potem kolejne, jakby nie było, morderstwo. Mocno zaakcentowany jest skutek, finał całej sprawy, totalna destrukcja. Pokazano, że czyn sprawcy jest destrukcyjny dla wszystkich, nie tylko dla ofiary, ale i dla samego kata i w tym sensie należy go jakoś też tam żałować.

Owszem, pogląd autora na kwestię kary śmierci jest tu jasno podany, ale mnie to nie przeszkadzało, bo ja się z takimi "ustawieniami kamery" lubię konfrontować. Nie sądzę jednak, żeby w przedmowie kwestia kary za popełnioną winę przesłoniła samą winę.

A do reportaży Tochmana Cię zachęcam. To jeden z czołowych polskich reportażystów, naprawdę. Jest dobry warsztatowo, ale to nie o to chodzi. Chodzi o to, że po przeczytaniu jego tekstów trudno jest przestać o nich myśleć. Przynajmniej mnie.

Użytkownik: jolekp 01.02.2018 12:49 napisał(a):
Odpowiedź na: Mnie się wydaje, że to ni... | lutek01 Zwracanie uwagi na ten szczególny aspekt sprawy nie wydaje mi się po prostu w tym przypadku potrzebne, a dodatkowo wprowadza podział my kontra oni. Autor ma oczywiście prawo do manifestowania swoich poglądów, myślę tylko, że to nie był najbardziej odpowiedni do tego moment i miejsce.
Zasądzono taką karę, na jaką pozwalało ówczesne prawo i trudno z tym dyskutować. A np. o wpływie, jaki może wywrzeć jedna szczególnie dominująca jednostka na społeczność, już można. I o paru innych rzeczach też.
Mnie osobiście było żal praktycznie wszystkich. Nie tylko kat i ofiary, ale niemal cała wieś poniosła tu konsekwencje i w pewnym stopniu ponosi je nadal. Minęło ponad 30 lat, sprawcy zostali ukarani, a wciąż chyba nie można powiedzieć, że to już zamknięta sprawa - w ludziach wciąż to żyje, obie strony nadal czują się skrzywdzone i tak by prawdopodobnie było bez względu na rodzaj zasądzonej kary.

Z reportaży Tochmana próbowałam już "Schodów się nie pali", ale chyba wolałabym dłuższy reportaż dotyczący jednej sprawy niż zbiór.

PS. Strasznie mi się dziś nie kleją zdania, przepraszam. Mam nadzieję, że mimo wszystko jest w miarę zrozumiale.

Użytkownik: mirejlle 01.03.2018 22:09 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Cieszę się, że podoba ci się Wiedźmin, a także Geralt sam w sobie. :)
Też się nie spodziewałam. I baśni, i stylu i tego, że to jest kawał porządnej życiowej filozofii. A już najmniej najpiękniejszej sceny erotycznej, jaką w życiu czytałam i to napisanej przez faceta.
Zawsze traktowałam fantastykę trochę po macoszemu. Długo mnie namawiali. I wsiąknęłam. Pojechałam po całości. Wszystkie naraz. :)
"Lala" też mnie urzekła. Dobrze widzieć w twojej czytatce rzeczy, które znam. Nie spodziewałam się jakoś zbieżności ocen.
Tym bardziej ciekawi mnie, jak ocenisz "Kwietniową czarownicę".

Użytkownik: jolekp 02.03.2018 08:41 napisał(a):
Odpowiedź na: Cieszę się, że podoba ci ... | mirejlle Tak, mnie też urzekła ta scena miłosna :).
Ja do fantastyki mam stosunek raczej obojętny. Czytałam kilka książek z tego gatunku (np. Władcę Pierścieni) i choć mi się podobały, to nie było to coś, co by mnie jakoś szczególnie zachwycało. "Wiedźmin" ma jednak tę przewagę nad innymi, że ma bohatera, którego lubię, a wtedy jestem w stanie przełknąć wszystko, nawet sceny batalistyczne, za którymi nie nadążam :).
Tak czy siak, biorę się za "Miecz przeznaczenia" jak tylko skończę z "Czarownicą", ale to jeszcze trochę potrwa, bo strasznie wolno mi idzie.
Mam nadzieję, że tym razem też się zgodzimy (a jeśli nie, chętnie się z tobą "pokłócę" :)). Przy okazji - czemu nie spodziewałaś się zbieżności ocen ze mną?

Użytkownik: mirejlle 02.03.2018 12:47 napisał(a):
Odpowiedź na: Tak, mnie też urzekła ta ... | jolekp Dlatego że jakoś nie wlatywały mi w podsumowaniach wspólne tytuły. I wydaje mi się, że do swoich przeczytanych podchodzisz znacznie bardziej krytycznie niż ja. ;)

Użytkownik: Kaya7 01.04.2018 19:13 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Jeśli chodzi o Wiedźmina, miałam podobne opory, jednak wyzbyłam się ich zupełnie już po pierwszym zbiorze opowiadań. Cykl odrobinkę gorzej mi się czytało, ale również trzyma wysoki poziom. A wątek romantyczny pomiędzy Geraltem a Yennefer po prostu mistrzowski!

Użytkownik: misiak297 09.04.2018 10:15 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Jestem bardzo ciekaw, jak spodoba Ci się ta Sprawa Gorgonowej:)

Użytkownik: jolekp 10.04.2018 13:50 napisał(a):
Odpowiedź na: Jestem bardzo ciekaw, jak... | misiak297 Melduję uprzejmie, że niniejszym skończyłam :). Dziękuję za trop, sama pewnie w życiu bym na tę książkę nie trafiła.

Użytkownik: misiak297 09.05.2018 10:26 napisał(a):
Odpowiedź na: Melduję uprzejmie, że nin... | jolekp A widzisz, a dla mnie zakończenie "Samotnej wiosną" jest miażdżące. Przeraziło mnie.

Użytkownik: jolekp 09.05.2018 10:55 napisał(a):
Odpowiedź na: A widzisz, a dla mnie zak... | misiak297 Nie uważam, że ono jest złe czy nieudane, ono mi się tylko nie podoba. Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu I tak, wiem, że to było w tym wypadku uzasadnione, prawdopodobne i wszystko inne, ale nic nie poradzę na to, że mnie to zwyczajnie irytuje. I niestety byłam chyba zbyt zdystansowana do całej historii, żeby się tym jakoś bardziej przejąć.
A tak swoją drogą, to obawiam się, że to kolejna książka, która padła u mnie ofiarą zbyt wysokich oczekiwań oraz tego, że mam od początku roku jakąś dziwną blokadę i nic mi się nie może spodobać :(.

Użytkownik: misiak297 09.07.2018 13:30 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie uważam, że ono jest z... | jolekp Widzę, że co do "4.50 z Paddingdon" jesteśmy zgodni:)

Jak tak patrzę z perspektywy czasu, to najlepsze powieści z panną Marple w moim odczuciu to: "Morderstwo odbędzie się", "Kieszeń pełna żyta" (nie pamiętam, czy czytałaś) i właśnie "4.50 z Paddingdon". Mam też ogromną słabość do "Zwierciadło pęka w odłamków stos" - nie tyle może do kryminału, co do historii.

Użytkownik: jolekp 09.07.2018 13:50 napisał(a):
Odpowiedź na: Widzę, że co do "4.50 z P... | misiak297 Czytałam wszystkie, które wymieniłeś, oprócz "Zwierciadła", ale na nie też przyjdzie pora :).

Szkoda, że tych kryminałów z panną Marple jest tak mało (w porównaniu z "Poirotami"), mam jakąś straszną słabość do tej bohaterki.

Użytkownik: misiak297 09.07.2018 14:02 napisał(a):
Odpowiedź na: Czytałam wszystkie, które... | jolekp Też żałuję. Choć kocham oboje, mam wrażenie, że panna Marple jest dużo ciekawszą postacią niż Poirot.

Użytkownik: misiak297 25.07.2018 14:33 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Niedźwiedziu, z "Dziennikiem Bridget Jones" miałem podobnie. Przeczytałem za nastolatka, wystawiłem 2, książka-gniot. Ale jakieś 10-15 lat później sięgnąłem z głupia frant i już nie odłożyłem, zaśmiewając się co stronę. I zrozumiałem lepiej bohaterkę, i dobrze się bawiłem. Może książki muszą trafić na swój czas. Ocena powędrowała do 4.

Użytkownik: misiak297 22.08.2018 08:44 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Niedźwiedziu, przyznam, że trochę zbaraniałem, widząc Twoją ocenę "Lubiewa" wystawioną po deklarowanym wcześniejszym zadowoleniu z lektury:)

Myślę, że ta książka stała się tak kultowa dla tego nurtu, ponieważ o tej tematyce tak nikt dotąd nie pisał. Albo była maskowana, albo pozytywistycznie podszyta (jest w "Lubiewie" świetna scena, gdy na plaży ktoś próbuje dyktować Michaśce gotową fabułę na gejowską powieść). Tymczasem Witkowiski napisał wprost o tym, czego się wstydzimy - bo nie wypada głośno mówić, bo to, bo tamto - czyli o seksie i to seksie homoseksualnym. I to w taki sposób, że w sumie można się pogubić, czy mamy do czynienia z kobietami czy mężczyznami. A pisze z niewątpliwym pazurem. Do tego o okresie słabo wyeksponowanym w literaturze LGBT, czyli PRL-u. Te czasy właśnie kultywują Lukrecja i Patrycja.

Ta konstrukcja jest specyficzna, sądzę, że ma to związek z ideą, którą Witkowski określa jako "ciotowski Dekameron". Zauważ jak on się bawi konwencją - obok krótkich pikantnych historyjek, mamy takie całkiem na serio, dramatyczne (spotkanie Michała z inwalidą). A aluzji rzeczywiście jest od groma. Oprócz Boccaccia to na przykład "Niebezpieczne związki" (Michaśka zbrzydła, oko straciła, a przecież ktoś tam miał jechać z nią do opery - to końcówka żywcem przeniesiona właśnie stamtąd), "Wielki Testament", Iwaszkiewicz, Genet, Mickiewicz, Sęp-Szarzyński czy Gombrowicz. Zresztą we wszystkich chyba książkach Witkowskiego takie aluzje się pojawiają.

Wydaje mi się, że tak to jest właśnie z twórczością Witkowskiego - niby takie śmichy-chichy i obrzydliwości, ale pod spodem widać zamysł, głębię.

Użytkownik: jolekp 22.08.2018 09:58 napisał(a):
Odpowiedź na: Niedźwiedziu, przyznam, ż... | misiak297 Tak, to był klasyczny przypadek "nie chwal dnia przed zachodem słońca" :/

Te fragmenty, o których wspominasz to były właśnie te dobre momenty, o których wspominałam w czytatce. Sęk w tym, że tych wyróżniających się historyjek było jednak stosunkowo niewiele i one mi się zgubiły w tej gęstwinie podobnych opowiastek, w których zmieniają się tylko miejsca i imiona postaci (choć to ostatnie nie robi specjalnej różnicy). Ja nie mam tutaj poczucia, że Witkowski chciał mi coś opowiedzieć, poza "Patrz, jaki jestem kontrowersyjny". A przy tym zdarzają się fragmenty, których obecności w książce kompletnie nie rozumiem, jak choćby to:
"Napis na zamkniętym dworcowym kiosku z princessami i soczkami, w Jarosławiu, na szybie, wydrukowany na komputerze, na kartce A4:
FRYZJERKI
SPOD KINA WESTERPLATTE PRZYJMUJĄ NA JANA PAWŁA II KOŁO GLOBUSA"

Dla mnie było po prostu tego wszystkiego za dużo, to ilość mnie pokonała. Gdyby skończyło się na pierwszej części, mogłabym wystawić nawet naciągniętą piątkę, ale każda kolejna strona męczyła mnie coraz bardziej. Zmuszałam się, żeby wreszcie mieć to za sobą.

I żebyśmy się dobrze rozumieli - mi niespecjalnie przeszkadza to, że Witkowski jest wulgarny. Ja bym nawet mogła przeczytać jego równie wulgarną książkę, gdyby miała bardziej standardową, fabularną formę, za którą dam radę podążać. "Lubiewo" jest dla mnie w tym względzie zbyt nowatorskie (nie wiem czy to dobre słowo) i zdecydowanie zbyt bezosobowe.

Tematyka PRLowska jest być może rzadko poruszana w tym kontekście, ale tak mi się pechowo złożyło, że akurat w zeszłym miesiącu czytałam inną książkę w takiej właśnie scenerii i teraz miałam często wrażenie, że czytam drugą, wulgarniejszą wersję tego samego. Naprawdę, podobieństwa niektórych wydarzeń były aż zastanawiające, ale to może być dowód na to, że Witkowski niczego nie zmyślił (choć być może nieco wyolbrzymił).

"A aluzji rzeczywiście jest od groma. Oprócz Boccaccia to na przykład "Niebezpieczne związki" (Michaśka zbrzydła, oko straciła, a przecież ktoś tam miał jechać z nią do opery - to końcówka żywcem przeniesiona właśnie stamtąd), "Wielki Testament", Iwaszkiewicz, Genet, Mickiewicz, Sęp-Szarzyński czy Gombrowicz. Zresztą we wszystkich chyba książkach Witkowskiego takie aluzje się pojawiają."

I to jest właśnie ten moment, w którym w poprzek staje moje nieoczytanie. Ja tego wszystkiego nie jestem w stanie wyłapać, bo tego nie znam. Ja naprawdę jestem nieoczytanym plebsem bez gustu - moja znajomość klasyki jest żenująco żadna i ostatni większy kontakt z nią miałam w szkole. To było już trochę dawno temu i byłam do tego zmuszona, więc się nie przykładałam, i teraz mam za swoje.

No i tak na koniec - ja NAPRAWDĘ bardzo nie lubię zbiorów opowiadań, ani niczego, co swoją konstrukcją przypomina zbiór opowiadań, to mnie zawsze bardzo męczy, ja takich rzeczy nie umiem czytać.

A skoro już przy tym jesteśmy (choć może niezbyt zręcznie to zabrzmi w obliczu powyższego wyznania) - szczerze gratuluję opowiadania. Opowiadanka właściwie. Opowiadaneczka :)

Użytkownik: misiak297 19.11.2018 19:41 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Widzę, że bardzo podobnie odbieramy "Zapałkę". Dokładnie tak, jak piszesz - dobre momenty (na przykład konfrontacja Marcina i matki, pewien cudownie wakacyjny klimat), ale całość nie przekonuje. Może tylko bohaterka nie wydała mi się niesympatyczna, a raczej infantylna. Przy niej Marcin był jednak dużo dojrzalszy. I pomyśleć, że to książka naprawdę kultowa dla pokolenia naszych rodziców, a i dla wielu naszych rówieśników!

Użytkownik: misiak297 29.12.2018 11:06 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Wieszczę, że kolejne książkowe "Muminki" będą podobać Ci się bardziej:) Jeszcze zostało Ci "Lato Muminków", a potem już same cięższe gatunkowo części.

Użytkownik: jolekp 29.12.2018 12:37 napisał(a):
Odpowiedź na: Wieszczę, że kolejne ksią... | misiak297 Nie wieszcz tyle, bo jeszcze zapeszysz i jak mi się nie spodoba, to będzie mi się głupio przyznać :D.

Na razie poczułam bliskość z Tatą Muminka, a ten cytat to sobie chyba wkleję do profilu, bo to sto procent mnie :):):
"W moim mniemaniu powinno się zawsze wyolbrzymiać każdą straszną sytuację. Trochę ze względów czysto widowiskowych, a trochę dlatego, że strach jednak jakoś maleje, gdy przydać grozy temu, co go powoduje. A poza tym przyjemnie jest robić wrażenie na innych."

Użytkownik: Pingwinek 29.12.2018 15:49 napisał(a):
Odpowiedź na: [UWAGA. Ponieważ czytatka... | jolekp Skoro tak spodobały Ci się "Falbanki", spróbuj też pozostałych "Opowieści rodzinnych" Siesickiej - "Woalek" i "Wachlarzy".