Poemat niepokornego, kontrowersyjnego pieśniarza i kompozytora współczesnego zaskakuje i zachwyca lekkością pióra. Autor wykorzystał narzędzie stylizacji, by skomentować i skrytykować podstawy, na których bardziej chwieje się niż stoi państwo, reguły obowiązujące w życiu publicznym. Parodiując frazeologię poety-wieszcza, kąśliwie odsłania to, co jest chlebem powszednim reprezentantów sceny politycznej Polski. Ciekawy i niewątpliwie kontrowersyjny przykład angażowania się artysty w sprawy publiczne.

[Wydawnictwo Literackie, 2003]