W domu zepsuło się ogrzewanie, dlatego woda w wannie zmieniła się w lód kryjąc i konserwując leżące w niej ciało ...

Na początku wydaje się, że mamy do czynienia z typowym kryminałem, bo jest i morderstwo i śledztwo, jednak w trakcie lektury okazuje się, że to raczej tragiczna historia obyczajowa, a śmierć jest efektem potwornej, uprawianej latami hipokryzji. Kłamstwo dla zachowania pozorów jest motywem przewodnim i siłą sprawczą. To ono, wieloletnie ukrywanie prawdy, rodzi głębokie poczucie niesprawiedliwości i smutek, a w efekcie powoduje, że członkowie kilku rodzin wiodą nieszczęśliwe, naznaczone tragedią życie. W tym kontekście, śmierć wydaje się być wyzwoleniem, bo powoduje, że ludzie zaczynają mówić i zrzucać z siebie ciężar utrzymywanej od dawna tajemnicy.

W trakcie poznajemy życie bohaterów i rozmaite wydarzenia pozornie niezwiązane z główną treścią książki. Ale jeśli spojrzymy na życie Anny i jej sposób patrzenia na fakty, a właściwie zakłamywania rzeczywistości, to włączanie wątków pobocznych nie wydaje się już takie bezcelowe. Odpowiada mi to zmieszanie gatunków, bo warstwa obyczajowa uwiarygadnia postępowanie poszczególnych postaci. W każdym środowisku znajdują się ludzie, którzy zrobią wszystko dla zachowania pozorów, tacy, którzy nie chcą i nie potrafią skonfrontować się z rzeczywistością, zwłaszcza, gdy niesie ona nieprzyjemne, czy niewygodne wydarzenia, a wypadanie dobrze w oczach środowiska jest dla nich ważniejsze niż prawda i uczciwość wobec siebie i innych. Dobrze to podsumowuje jeden z bohaterów: "Poradziła sobie z tym po swojemu, najdyskretniej jak się dało, bo przede wszystkim należy chronić reputację rodziny. Nic innego się nie liczy". Nie liczyło się nawet zniszczone życie wielu osób.

Niektórych rzeczy w tej powieści można się domyślić dużo wcześniej, niż zostaje to powiedziane, ale jeśli przyjąć, że Księżniczka z lodu (Läckberg Camilla (właśc. Läckberg Jean Edith)) nie jest tylko kryminałem, bo nie jest, to przestaje to być wadą. Przeciwnie, tak jak to często bywa w życiu, odkrywamy jedną warstwę po drugiej, łączymy powoli elementy, wciąż nie rozumiejąc całości. Wiem, że to tylko pierwszy tom jakiejś dłuższej sagi kryminalnej, ale też wyraźny głos przeciwko hipokryzji, zwłaszcza, gdy chodzi o młodszych i słabszych. Głos mówiący, że wszelkie czyny lub zaniechanie "dla czyjegoś dobra" mogą mieć przeciwny skutek. Dlatego też ocena wyższa, niż zazwyczaj daję kryminałom: 4,5

Powieść dostępna za darmo w ramach akcji http://czytajpl.pl/