W serialu "House M.D." Hugh Laurie bardzo przekonująco odgrywa postać mądrzejszą od siebie. Wierzymy, że właśnie oglądamy geniusza. Thomas Disch zabrał się za rzecz nieco podobną - napisanie w pierwszej osobie pamiętnika historii przemiany inteligenta w geniusza. Staje na drabince z Akwinaty, Rilkego, Biblii, Miltona, Bunyana, Rimbauda i innych. Czy wspina się dostatecznie wysoko? Czy czytelnik odnosi wrażenie obcowania z Gigantycznym Intelektem? Nie bardzo. To rozejście się formy z treścią nieco przeszkadza, ale nie jest głównym grzechem książki. Mimo zapewnień wydawcy umieszczonych na skrzydełkach książki (wyd. Solaris, 2008), "Obóz koncentracji" nie jest w tej samej lidze co "Ptak śmierci" Ellisona czy "Kwiaty dla Algernona" Keyesa - po tamtych książkach czytelnik czuje się emocjonalnie mocno sponiewierany, kończąc lekturę odnosi wrażenie, że właśnie stało się coś ważnego. Od Discha dostajemy sprawną, przyjemną w czytaniu historię z pewnymi pretensjami intelektualnymi. Dziękuję, było miło, ale nie czuję się odmieniony (mimo że w notce na skrzydełku książki obiecała mi to osobiście Ursula Le Guin!).