Przy okazji czytania świetnego Niewidzialny człowiek (Ellison Ralph) (może ktoś wie, gdzie zdobyć?) i pisania recenzji doń, trafiłem na trop wiodący do kilkudziesięciostronicowej książeczki sowieckiego dysydenta: Pacyfiści kontra pokój (Bukowski Władimir)

Władimir Bukowski pisze tu o manipulowanych lub sterowanych zza kulisów ruchach pacyfistycznych; krótko a celnie przybliża tę kwestię Górny Grzegorz:

"W czasach komunistycznych znany rosyjski dysydent Władimir Bukowski napisał głośną książkę pt. »Pacyfiści kontra pokój«. Opisywał w niej zachodni ruch pacyfistyczny, który walczył o pokój i występował przeciwko wojnie. Ruch ten miał tą zasadniczą właściwość, że występował zawsze przeciwko militarnym planom Stanów Zjednoczonych oraz ich sojuszników, nigdy zaś nie protestował przeciwko agresywnej polityce »miłującego pokój« Związku Sowieckiego. Dopiero po upadku komunizmu i otwarciu archiwów służb specjalnych wyszło na jaw, jak bardzo ruch pacyfistyczny był infiltrowany i inspirowany przez Moskwę. Chociaż Bukowski nie mógł mieć wiedzy pochodzącej ze znajomości owych archiwów, bezbłędnie opisał mechanizmy funkcjonujące wewnątrz owego ruchu. Uczestniczyło w nim zresztą wielu uczciwych i naiwnych obywateli zachodnich, dla których już sam Włodzimierz Ilicz Lenin wynalazł trafne określenie: »użyteczni idioci«" (https://opoka.org.pl/biblioteka/P/PS/pacyfisci_wo​jenni.html ).

Książeczka Bukowskiego trochę się zestarzała - głównie dzięki rozpadowi Imperium Zła, jakkolwiek Rosja putinowska chwilami wygląda bardzo podobnie w swych zachowaniach i polityce do sowieckiego koszmaru, natomiast samo zaślepienie ruchów pacyfistycznych i tych, którzy w dobrej wierze je popierali, znajduje dziś swe niepokojące odbicie u gremiów zamykających oczy na zagrożenie ze strony Islamu - tak w postaci ISIS jak i swoistej wojny kultur, tudzież ich zderzenia. I stąd mamy zamiast konkretnych działań nieustanne usprawiedliwianie wandalizmu, roszczeniowości, braku asymilacji, a także pozorne ruchy niezgody, jak malowanie kredą po chodnikach, wynikające z tchórzostwa - tak w obliczu realnego zagrożenia, jak i wizji posądzenia o "rasizm", którym ma być niezgoda na rasizm pochodzący od muzułmanów wobec gościnnych krajów przyjmujących ich.


Kilka cytatów:

"Zgodnie z komunistycznym dogmatem wojny są "nieuchronnym następstwem imperialistycznych sprzeczności pomiędzy krajami kapitalistycznymi", a zatem są nieuchronne dopóty, dopóki istnieje kapitalizm. Jedyny sposób na uchronienie ludzkości od przekleństwa wojen polega na wyzwoleniu go z "okowów imperializmu". Istnieje również bardzo subtelny podział na wojny "sprawiedliwe" i "niesprawiedliwe": "wojny sprawiedliwe" to te, które prowadzone są "w interesie proletariatu", podczas gdy "niesprawiedliwe" prowadzone są wbrew jego interesom." [9] [jest to bardzo spójne z tym, co na temat Islamu głosi sam Koran]

"Angielski dziennik komunistyczny "Daily Worker" aż do agresji Niemiec na ZSRR trzymał się tej samej linii i sławił alians sowiecko-niemiecki jako zwycięstwo sprawy pokoju. (...)
Jednocześnie propaganda komunistyczna aż do momentu napaści Niemiec na ZSSR czyniła wszystko co w jej mocy, aby powstrzymać Stany Zjednoczone od poparcia europejskich państw demokratycznych w ich wojnie z Niemcami." [10]

"Powtarzając słow w słowo stare sztampy z "Prawdy", nasi miłośnicy pokoju utrzymują, że "szaleni generałowie amerykańscy" tak łakną krwi, że gotowi są nacisnąć przycisk [broni jądrowej] po prostu dla zabawy (choć nigdy nie mogłem pojąć, dlaczego generałowie obowiązkowo muszą być wariatami - amerykańscy rzecz jasna, a nie sowieccy, którzy są uodpornieni na choroby psychiczne - i jeśli w rzeczywistości są tacy, to dlaczego nie nacisnęli tego cholernego przycisku już dawno temu? W każdym razie trudno sobie wyobrazić, żeby generałowie posiadający co najmniej jakieś wykształcenie techniczne byli głupsi i mniej przygotowani w zagadnieniach broni jądrowej niż nauczyciele szkół podstawowych i niezliczeni historycy, stanowiący trzon ruchu pacyfistycznego)." [20]