Wierzymy, że każdy z nas ma w sobie małego chłopca, dlatego z okazji Dnia Chłopaka chcielibyśmy przede wszystkim złożyć mu najszczersze życzenia. Mamy nadzieję, że nie zapomni o pragnieniu wspaniałej przygody. A najlepszym sposobem na realizowanie tych marzeń są – wiadomo – dobre książki, dlatego przygotowaliśmy listę siedmiu najpopularniejszych i najwyżej ocenianych przez Was, Biblionetkowiczów, książek ze słowem „chłopcy” w tytule.

Przy wyborze kierowaliśmy się nie tylko wysokością oceny, lecz także liczbą osób, które przyznały swoje gwiazdki – na wymienione pozycje głosowało ponad sto użytkowników. Uszeregowaliśmy je od najmniej do najbardziej popularnej. Dolna granica oceny to cztery gwiazdki.

7.  Chłopcy ze Starówki Haliny Rudnickiej

Głosów: 150

Ocena: 4,5 gwiazdki

Książka – kontynuacja powieści Polną ścieżką – ukazała się w 1960 roku. Opowiada historię bohaterów pierwszej części, lecz już w wyzwolonej po wojnie Warszawie. Wojtek Wieloch stara się na nowo ułożyć sobie życie na gruzach dawnej stolicy. Po powrocie z partyzantki zostaje jednak oddzielony od rodziców, więc musi radzić sobie sam. Dopiero po zapoznaniu się z grupą młodych chłopców na zniszczonej Starówce, którzy urządzili sobie mieszkanie w jednej z piwnic, zaczyna odbudowywać swoje życie. Razem z przyjaciółmi przeżywa wiele przygód.

Chłopcy ze Starówki znajdowali się na liście lektur obowiązkowych aż do 1991 roku, później stanowiła popularną lekturę uzupełniającą. Dla wielu czytelników to wciąż nostalgiczny powrót do czasów własnych pierwszych książek.

6. Cynkowi chłopcy Swietłany Aleksijewicz

Głosów: 152

Ocena: 5 gwiazdek

Książka pierwszej laureatki Literackiej Nagrody Nobla pochodzącej z Białorusi. Aleksijewicz, jak sama mówi, w każdej książce stara się „zmniejszać historię do rozmiarów człowieka”. W Cynkowych chłopcach (inny tytuł: Ołowiane żołnierzyki)pisze o wojnie w Afganistanie toczącej się w latach 1979–1989: wtedy na te tereny weszły wojska radzieckie, by walczyć z mudżahedinami. Zginęło w niej lub zostało rannych kilkaset tysięcy Afgańczyków oraz kilkadziesiąt tysięcy radzieckich żołnierzy. Autorka skonstruowała swoją opowieść z historii między innymi weteranów, pielęgniarek, prostytutek, matek i żon „afgańców”. To szokujący obraz niepotrzebnej wojny, z której zamiast bohaterów wrócili chłopcy w cynkowych trumnach.

5. Zagubieni chłopcy Orsona Scotta Carda

Głosów: 186

Ocena: 4,5 gwiazdki

Książka autora słynnego cyklu science fiction Ender.

Step Fletcher wraz z rodziną rozpoczyna nowe życie w miasteczku Steuben. Ma nadzieję, że w nowym miejscu wszystko jakoś się ułoży. Niestety – w pracy nie radzi sobie zbyt dobrze, a jego ośmioletni syn. Steve, nie może odnaleźć się w nowym otoczeniu. Bez akceptacji rówieśników zaczyna coraz częściej przebywać w wykreowanym przez siebie świecie fantazji, gdzie zaprzyjaźnia się z wyimaginowanymi przyjaciółmi. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby nie to, że jego nowi koledzy to chłopcy, którzy zaginęli w tajemniczych okolicznościach w jak najbardziej realnym świecie miasteczka Steuben.

4. Chłopcy z ferajny Nicholasa Pileggiego

Głosów: 192

Ocena: 4,5 gwiazdki

Książka wydana rok po premierze głośnego filmu Martina Scorsese o tym samym tytule (ang. Goodfellas). Autorem  powieści jest współscenarzysta filmu – Nicholas Pileggi.

Chłopcy z ferajny to historia kilkunastoletniego Henry’ego, pragnącego zdobyć pieniądze, szacunek i wpływowych przyjaciół dzięki kontaktom z gangsterami, których podziwia. Wreszcie wraz z innym młodym chłopakiem – Tommym DeVito – trafia pod opiekę mafijnego gangstera Jimmy’ego Conwaya. Obaj z łatwością przystosowują się do gangsterskiego świata pełnego pieniędzy, ale też przemocy i okrucieństwa.

3. Chłopcy Jakuba Ćwieka

Głosów: 286

Ocena: 4,5 gwiazdki

Czy jesteście gotowi na mieszankę Sons of Anarchy z klasyczną książką dla dzieci Jamesa Matthew Barriego Piotruś Pan? Zaginieni Chłopcy w wersji Jakuba Ćwieka to banda z gangu motocyklowego, którym przewodzi Dzwoneczek, dużo bardziej frywolna niż ta znana z oryginału. Chłopcy swoje drewniane mieczyki zamienili na skórzane kurtki, a zamiast piania koguta towarzyszy im ryk ciężkich maszyn. Wciąż jednak ich głównym celem jest dobra zabawa. Nieważne, jakie będą jej konsekwencje.

Eksperyment Ćwieka to nie tylko rozrywkowa powieść pełna seksu, przekleństw i przemocy (tak tylko ostrzegamy), lecz także próba odpowiedzi na pytanie, co by było, gdyby Piotruś odszedł, a Chłopcy musieli dorosnąć.

2. Chłopcy Eddiego Johna Grishama

Głosów: 295

Ocena: 4 gwiazdki

Hołd Johna Grishama złożony amerykańskiemu Południu oraz próba wyjaśnienia, skąd wziął się tak wielki wpływ futbolu na amerykańską młodzież, a nawet całe społeczeństwo. Byłe gwiazdy licealnej drużyny Spartan – tytułowi Chłopcy Eddiego (powieść znana jest również pod tytułem Czuwanie) – zjeżdżają się do rodzinnej Messiny, by uczcić pamięć umierającego trenera – Eddiego – który zrobił z licealnych graczy świetnych futbolistów Piętnaście lat później, na trybunach swojego stadionu, piją piwo, rozmawiają i wspominają mentora. Jedynie Neely Crenshaw – najlepszy rozgrywający w historii Spartan – wciąż usiłuje uporać się z przeszłością i zrozumieć, co stało się po jednym z meczów w szatni…

1. Chłopcy z Placu Broni Ferenca Molnára

Głosów: 3452

Ocena: 4,5 gwiazdki

Dzisiejszy zwycięzca – prawie trzy i pół tysiąca oddanych głosów na Chłopcy z Placu Broni autorstwa Ferenca Molnára! Powieść węgierskiego pisarza, wydana w 1903 roku, weszła do kanonu literatury dziecięcej i młodzieżowej. To niejednoznaczna interpretacyjnie historia grupy chłopców, którzy bronią swojego rzekomego prawa do zabawy na placu i zwą siebie Chłopcami z Placu Broni. Ich przeciwnicy – Czerwone Koszule – próbują zająć teren, by grać tam w palanta. Głównym bohaterem książki jest Ernest Nemeczek, jeden z broniących placu, który za swoje oddanie sprawie zapłaci wysokoą cenę.

Obecnie Chłopcy z Placu to lektura w szkole podstawowej. Interesująca wydaje się relacja powieści do idei nacjonalistycznych rosnących w siłę na przełomie XIX i XX wieku zarówno na Węgrzech, jak i w całej Europie. Szczególnie uderza język bohaterów, którzy mówią o sobie jako o „armii” broniącej własnej „ziemi” lub „ojczyzny”, również zakończenie przywodzi na myśl ideę walki za naród za wszelką cenę. Z drugiej strony można ją czytać właśnie jako satyrę na europejski nacjonalizm.