Grupa szesnastolatków stoi w obliczu zbliżających się egzaminów końcowych, których wynik może zadecydować o ich przyszłości. Są uczniami szkoły, w której każda ocena poniżej najwyższej uznawana jest za porażkę. Podobne oczekiwania mają rodzice, a w efekcie także i sami zainteresowani. Egzaminów jest dużo, a czasu coraz mniej, więc gdy jedna z dziewczyn proponuje wszystkim FokusPro, zestaw witamin i suplementów mający wspomóc przeciążony umysł, nastolatki sięgają poń bez większych oporów. Tabletek ma wystarczyć na dziewięć dni intensywnej nauki ...

Narratorką jest Izzy i to od niej dowiadujemy się, że mimo ustąpienia stresu egzaminacyjnego nie nadchodzi moment wytchnienia, a kiepski, pełen koszmarów sen nie zapewnia wypoczynku. Mało tego, koszmary trwają także na jawie i dopiero wtedy jeden z chłopaków, zdolny hacker, zaczyna szukać w internecie jakichkolwiek informacji o żółtych pastylkach. Jego odkrycia są przerażające, ale to, co następuje jest jeszcze gorsze ...

Kolejnym, zwiększającym poziom grozy elementem są rodzice nastolatków, a właściwie ich brak. Wszyscy są bogatymi profesjonalistami, którzy za sukces zawodowy płacą pracując niemal na okrągło, zostawiając dorastające dzieci same i przez cały czas nie zauważając kłopotów, w jakie wpadły.

Trochę trudno przypisać powieści jeden specyficzny gatunek, bo są tu elementy horroru, thrillera, a może i fantasy, a grozę wzmaga miejsce akcji - Barbican Estate - osiedle w centrum Londynu powstałe w drugiej połowie XX w. w stylu brutalistycznym, który cechują ciężkie betonowe budowle. Barbican w powieści Morgan pełen jest ciemnych zaułków i tuneli, prowadzących donikąd korytarzy, balkonów ciągnących się wzdłuż całych budynków, metalowych ogrodzeń z furtkami zamykanymi na klucz, opuszczonych parkingów i innych miejsc, w których jest się niewidocznym dla innych. W książce brakowało mi choćby planu osiedla, bo odgrywa ono ważną rolę w fabule, jest kolejnym bohaterem. Sytuację ratuje internet, ale w czasie czytania wolałabym mieć pod ręką jakiś punkt odniesienia.
Ciekawostką jest, że w kraju, w którym aż roi się od pomników architektury reprezentujących wszelkie style, stosunkowo nowy Barbican został wpisany na listę zabytków. W tym samym czasie, w ubogiej architektonicznie Polsce zburzono najlepszy przykład brutalizmu czyli dworzec kolejowy w Katowicach. Na nic zdały się protesty fachowców i laików, co kiepsko świadczy o tym, jak traktowana jest szeroko pojęta kultura.

Powieść jest skierowana raczej do młodych ludzi, ale nie jest naiwna czy infantylna, spokojnie może ja czytać znacznie starszy czytelnik. Mnie chyba bardziej przeszkadzał gatunek i pod koniec się chwilami nudziłam. Według trzynastolatki, która mi książkę pożyczyła, jest ona przerażająca, co nie przeszkodziło jej przeczytać ją już dwa razy.
Bezsenna (Morgan Lou)