Tajemnica pałacu Chimney: Powieść kryminalna (Christie Agatha (pseud. Westmacott Mary)) (4,0)

"Tajemnica rezydencji Chimneys" to jedna z nietypowych "agatek", bo nie przypomina klasycznych kryminałów, ale raczej powieść przygodowo-sensacyjną. W tle mamy politykę międzynarodową, brytyjskie interesy i próbę ustanowienia przychylnej im monarchii w pewnym bałkańskim państewku. Afera obejmuje kilka trupów, bezcenny klejnot, paru książąt, króla złodziei, cześć pewnej damy oraz szereg ludzi udających innych ludzi. Detektywów spotkamy tu całe stadko, zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę paru amatorów. Nie zabraknie też wątku romantycznego. Wrażenie pewnego chaosu i nadmiaru rekompensuje dynamiczne zakończenie z szeregiem szelmowskich zwrotów akcji.

Tytułowa rezydencja Chimneys to własność lorda Caterhama, nie najmłodszego już człowieka, który przejął ją po zmarłym bracie. Posiadłość ta jest miejscem na poły publicznym, bo zarówno dziś, jak i w przeszłości możni tego świata lubili właśnie tam negocjować, decydować i uprawiać politykę. To z kolei przyciąga ciekawskich turystów. Jednak obecny właściciel wcale nie przepada ani za polityką, ani za szczególnym statusem swojego domostwa. Nie ma jednak wielkiego wyboru, tradycja zobowiązuje, dlatego daje się namówić na zaaranżowanie spotkania, podczas którego dochodzi do zbrodni, a ofiarą jest kandydat do korony fikcyjnej Herzoslovakii.


W rolach głównych:
• Anthony Cade — główny bohater
• James Grath — jego kompan
• Virginia Revel
• Clement Brat, lord Caterham, właściciel Chimneys
• Eileen "Bundle" Brent, córka lorda Catherhama
• Amerykanin Hiram Fish
• Inspektor Battle
• Inspektor Lemoine


Kilka cytatów.
• "Oczywiście — kontynuował Anthony — wiem doskonale, że królów i królowe oraz dostojników państwowych obowiązuje etykieta wykluczająca postępowanie najprostsze, zgodne z rozsądkiem."
• "Nic bardziej nie nudziło lorda Caterhama niż polityka, chyba że politycy."
• "Fakt ów jego zdaniem odrealniał w pewnym sensie morderstwo. Johnson uważał, że cudzoziemcy sami się wystawiają na strzały."
• "Te osoby publiczne to ogromnie egoistyczny gatunek, zmuszają swoje nieszczęsne sekretarki do wstawania o nieprawdopodobnej wręcz porze po to tylko, by dyktować im różne bzdury. Gdyby uchwalono ustawę zmuszającą ich do pozostawania w łóżku do godziny jedenastej, cóż by to było za błogosławieństwo dla narodu!"
• "Większość przeciętnych obywateli zawsze się zastanawia, co sobie o nich pomyślą sąsiedzi. Ale włóczęgi i arystokraci – nie! Ich to nie obchodzi, robią to, na co mają ochotę, i nie zawracają sobie głowy tym, co inni sądzą na ich temat."
• "Sama go oklaskiwałam, choć wiedziałam, że plecie straszne dyrdymały. Jestem w końcu socjalistką..."
• "Kompromis jest obrzydliwy, lecz zarzuca sidła na człowieka, gdy ten wkracza w wiek średni."
• "Proszę wziąć pod uwagę fakt, że ja wciąż wierzyłem w demokrację. Ale trzeba silną ręką zmuszać do niej ludzi, no i zanudzać ich na śmierć. Ludzie nie chcą być braćmi, może kiedyś zechcą, lecz nie teraz. Moja wiara w braterstwo człowieka skończyła się w ubiegłym tygodniu, w dniu przybycia do Londynu, kiedy obserwowałem ludzi stojących w wagonie metra, którzy nie chcieli posuwać się do przodu, by zrobić miejsce wsiadającym. Odwoływanie się do drzemiącej w człowieku dobroci nie zmieni go w anioła, stosując natomiast siłę w rozsądnych granicach, można go zmusić do mniej lub bardziej przyzwoitego zachowania się i wzajemnego szacunku. Wciąż wierzę w braterstwo, ale to jeszcze pieśń przyszłości. Nie wolno tracić cierpliwości. Ewolucja to proces długotrwały."


Zobacz też:
• Agatki moje
• Moje lektury 2017