Amerykański badacz mezopotamskich starożytności, pan Marc van de Mieroop podjął się trudnego zadania. Na podstawie zachowanych okruchów wiedzy z zachowanych glinianych tabliczek odtworzył on żywot najsłynniejszego króla Babilonu, czyli Hammurabiego, w sposób najpełniejszy z możliwych. Biografia wielkiego prawodawcy, jaka wyszła spod jego pióra (dzisiaj to już raczej znad klawiatury laptopa), zatytułowana ''Hammurabi, król Babilonu'' (link: Hammurabi, król Babilonu (Mieroop Marc Van de)) jest owocem pracy dojrzałego historyka, który jest świadomy zarówno mocnych, jak i słabych stron używanego przez siebie materiału źródłowego. Trzeba przyznać, że omawianą pracę czyta się z dużą przyjemnością, gdyż charakteryzuje się ona płynnością narracji, ułożonej w porządku chronologicznym. Owa narracja jest umiejętnie przetykana cytatami z glinianych tabliczek.

Sam Hammurabi, którego kodeks jest w zasadzie zbiorem królewskich zaleceń typu, ''jak postępować, gdy stanie się to i to'', jawi się nam jako sprawny zarządca swoich dóbr, wymagający szef i przebiegły dyplomata. Fakty potwierdzają jego zdolności, jako władcy, dowódcy i zarządcy, ponieważ zaczynał on, jako władca niewielkiego państwa w podzielonej politycznie i zależnej od woli potężnego króla Elamu Mezopotamii. Przez wiele lat swojego panowania Hammurabi zdawał się poprzestawać na swoim małym państwie, ale sytuacja się zmieniła i przyszły prawodawca postanowił z tego skorzystać. W ciągu około czterech lat prężny i wyjątkowo przebiegły władca babiloński opanował praktycznie całe terytorium współczesnego Iraku, zrzucił dość problematyczną zwierzchność elamicką i narzucił swoją wolę także niektórym, innym ludom, żyjącym poza dwurzeczem Tygrysu i Eufratu. Dzięki zachowanym archiwom glinianych tabliczek możemy na przykładzie terenów położonych na południe od Babilonu, przyjrzeć się sposobowi, w jaki przedsiębiorczy król organizował swoje nowo-przyłączone ziemie. Wydaje się, że właśnie w roli gospodarza pan Hammurabi czuł się wyjątkowo dobrze.

Ważną pozycją książkową, napisaną również przez pana van de Mieroopa jest ''Historia ukryta w tekstach klinowych'', w której przedstawia on dokładniej trudności, z jakimi w swojej codziennej pracy spotyka się badacz mezopotamskich dziejów. Jej lektura pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć tekst i formę omawianej biografii wielkiego Hammurabiego, który przebiegłym dyplomatą, jak również dobrym gospodarzem był.