Faulkner pisał tę powieść przez 10 lat, od 1944 do 1953.

W realiach końca I wojny światowej autor przedstawił własną wariację na temat historii Jezusa. Są wyraźne nawiązania do wątków znanych z Ewangelii.

To powieść z pewnością antywojenna. Przedstawia bezsens i brutalność wojny, ludzi tkwiących przez kilka lat w okopach. Nikt nie chce dalszej wojny, ale nikt też nie ma dość determinacji, aby ją zakończyć. I oto pojawia się Mesjasz, człowiek, który ma odwagę powiedzieć dość, współczesny Jezus.

Bardzo podobała mi się scena otwierająca powieść. Później książkę czytało się ciężko, były fragmenty przydługie i nużące. Koniec powieści jednak mnie zachwycił. Ciekawe było odnajdywanie wątków wiążących powieść z historią Jezusa.

Podobały mi się też dygresje autora, historie, które uzupełniały główną opowieść, jak ta o trójnogim koniu, który wygrywał wyścigi.

Z pewnością nie jest to powieść, którą czyta się łatwo, warto jednak dotrwać do końca, do najciekawszych fragmentów.