"Kto zabrał mój ser?" to prosta, a zarazem mądra, alegoryczna przypowieść, odkrywająca najgłębsze prawdy o zmianach dokonujących się w naszym życiu. Co sprawiło, że książka ta gości od wielu tygodni na pierwszych miejscach list bestsellerów tak poczytnych pism, jak: "The New York Times", "Wall Street Journal", "USA Today"? Odpowiedź zawiera się w jednym zdaniu: jasne, pełne mocy przesłanie zawarte w tej książce - "To nieprawda, że zmiany są najważniejsze. Po prostu nic innego ważnym nie jest. Otwórz się na zmiany, nie walcz z nimi".

Bohaterowie tej przypowieści, cztery istoty: myszy - Nos i Pędziwiatr, i miniaturowi ludzie - Zastałek i Bojek, są personifikacją prostych, ale i skomplikowanych części naszej osobowości, które kryją się w nas niezależnie od wieku, płci, rasy czy narodowości. Myszy i ludzie - żyjący wewnątrz labiryntu i poszukujący sera, który jest ich pokarmem i źródłem szczęścia. "Ser" to metafora wszystkiego, czego pożądamy w życiu - dobrej pracy, zdrowych związków z innymi ludźmi, majątku, zdrowia czy spokoju duchowego. "Labirynt" to miejsce, w którym szukamy tego, czego pragniemy - może jest to firma, dla której chcielibyśmy pracować, rodzina czy społeczność, w której żyjemy.

Niekiedy zachowujemy się jak Nos, który szybko wyczuwa zmiany, lub jak Pędziwiatr, który szybko rozpoczyna działanie, albo jak Zastałek, który zaprzecza i opiera się zmianom, bo obawia się, że przyniosą coś złego, albo jak Bojek, który uczy przystosowania się do zmian, gdy widzi, że mogą przynieść coś lepszego. Którąkolwiek z części naszej osobowości wykorzystujemy, mamy wszyscy wspólną cechę: potrzeby odnalezienia własnej drogi w labiryncie życia i odnalezienia sukcesu w erze ciągłych zmian.

Jakże wszystko byłoby proste, gdybyśmy mieli własną mapę labiryntu. Gdyby reguły, do których przywykliśmy, niezmiennie obowiązywały. Gdyby nie zabierano nam od czasu do czasu naszego Sera. Świat jednak zmienia się nieustannie - rzecz w tym, aby potrafić się do tych zmian dostosować.

[Wydawnictwo Studio EMKA, 2000]