„Czy umiałbym dziś zwięźle odtworzyć jak to się stało, że rozpoznałem w Jerzym Ficowskim mistrza i czy taki detal może być komuś przydatny, nie wiem. Intuicję na temat jego wierszy musiały mi podpowiadać jakieś konkretne rzeczy, i choć na początku czytałem je całkiem bałaganiarsko, niektóre stały się pamiętne od razu, poniekąd instynktownie, podczas pierwszej lektury. Co konkretnie zwróciło moją uwagę, mogę się dziś tylko domyślać, pewności nie mam”.

Piotr Sommer, z „Posłowia”


Jerzy Ficowski (1924-2006 ) zadebiutował tomem wierszy „Ołowiani żołnierze” (1948), po którym ukazało się około dwudziestu dalszych, m.in. „Moje strony świata” (1957), „Makowskie bajki” (1959), „Amulety i definicje” (1960), „Pismo obrazkowe” (1962), „Ptak poza ptakiem” (1969), „Odczytanie popiołów” (1979), „Gryps” (1979), „Errata” (1981), „Śmierć jednorożca” (1981), „Inicjał” (1994), „Zawczas z poniewczasem” (2004), „Pantareja” (2006). Opublikował wiele zbiorów wierszy dla dzieci, kilka zróżnicowanych gatunkowo książek prozatorskich, m.in. „Czekanie na sen psa” (1970) i „Bajędy z augustowskich lasów” (1998). Zajmował się m.in. Brunonem Schulzem i Witoldem Wojtkiewiczem, polskimi Cyganami i polskimi Żydami, a każde z tych zainteresowań przyniosło bogaty plon książkowy – eseistyczny i przekładowy. Przekładał rosyjskie wiersze Leśmiana, wiersze Lorki, Papuszy i ludową poezję rumuńską. Jego najważniejsze tłumaczenia poetyckie przynosi tom „Mistrz Manole i inne przekłady” (2004). Był laureatem wielu nagród. W 1999 roku Fundacja Pogranicze w Sejnach przyznała mu tytuł Człowiek Pogranicza.

[WBPiCAK, 2014]