Powieść Milana Kundery pt. „Nieśmiertelność” stanowi swoistą próbę uchwycenia życia w jego zmysłowym wymiarze. Jej bohaterka, Agnes to kobieta zmagająca się z upływającym czasem oraz poczuciem, iż życie nie ma już dla niej żadnej alternatywy. Jako osoba dojrzała, której rola została sprowadzona jedynie do bycia matką, żoną i siostrą rozhisteryzowanej Laury, tęskni za swoim wewnętrznym i niezrealizowanym marzeniem ujawnienia własnego „ja”.

Namiastką spełnienia owego pragnienia stają się jej prywatne, a później służbowe podróże do ukochanej Szwajcarii, gdzie w otoczeniu górskiego krajobrazu może choć na chwilę poczuć się wolną. Oderwać od rutyny małżeńskiego życia u boku Paula oraz problemów swojej dorastającej córki. Maleńka szwajcarska enklawa jawi się tutaj jako metafora wewnętrznego świata, gdzie może bezkarnie wkraczać nie raniąc jednak tych, których kocha.

W tym pragnieniu bycia sobą, na przekór otaczającej ją rzeczywistości czuje, iż spełnia wolę ukochanego ojca, który podobnie jak ona tęsknił za innym niż narzucony mu świat.

Zawiła fabuła powieści Kundery o wielowątkowej strukturze, w całej swojej złożoności zasadza się na fundamencie walki o ludzkie marzenia, którym zostaje przeciwstawiona rzeczywistość. Zaborcza kochanka Goethego, starzejąca się Agnes i ulegająca skrajnym emocjom Laura to kobiety pragnące przekroczyć codzienność oraz nadać jej głębszy sens. Ich świadomość oscylująca wokół poczucia nieuchronnie upływającego czasu sprawia, że pragną one zaznaczyć w owym świecie swoją obecność. Nadać mu własny kształt i niepowtarzalny wymiar.