Książkę pożyczyłem od kolegi, największego wielbiciela kryminałów, jakiego znam. Zbytnio nie przepadam za tym gatunkiem, ale zapewniał, że jest dobra – więc dałem się namówić. Faktycznie dobra, jednak nic ponad to.

Minął rok od serii zabójstw. Teraz sytuacja się powtarza. Ktoś zabija ludzi w sposób łudząco podobny do Chirurga. Sprawę ponownie bada ambitna policjantka Jane Rizzoli. Jednak tym razem ma agenta FBI do pomocy i, jak się okazuje, dwóch przeciwników.

Już sama główna bohaterka nie przypadła mi do gustu. Wiecznie obrażona na cały świat baba, taka, że bez kija nie podchodź. Przypomniała mi moją szkolną nauczycielkę kosztorysu: człowiek stara się być dla niej miły, a i tak czuje się jak na przesłuchaniu w prokuraturze. I właśnie ona jest jednym z czynników sprawiających, że uważam tę powieść za gorszą niż poprzednia część serii. W "Chirurgu" jednym z głównych bohaterów był Thomas Moore, dzięki któremu Jane stawała się bardziej znośna. Teraz niestety go brakuje.

Do samej fabuły nie można mieć zastrzeżeń. Sposób pisania również się nie zmienił. Autorka bardzo dobrze buduje napięcie, sprawiając, że czytelnik jest ciekawy, co będzie dalej. Wszystko było dobrze aż do zakończenia. No właśnie... Tess Gerritsen bardzo powoli prowadzi akcję do wielkiego finału tylko po to, by całą sprawę zakończyć na dosłownie 8 stronach. Potyczka z zabójcami pozostawia wielki niedosyt, zwłaszcza jeśli ktoś czytał poprzedni tom. Jest rozegrana zbyt szybko i moim zdaniem trochę bez pomysłu.

Czy po "Skalpelu" pokochałem kryminały? Nie.Czy jestem zawiedziony? Trochę. Czy sięgnąłbym po kolejną powieść Tess Gerritsen? Zdecydowanie tak. Mimo wszystko jej twórczość bardzo przyjemnie się czyta, trzyma w napięciu i jest idealna na wieczory po pracy.