Użytkownik: introvert 14.07.2004 15:07 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to historia na pewno... | martusia4 Tak - ja też uważam że warto tę książkę przeczytać, ale tylko jeśli ktoś lubi po lekturze pojęczeć jaka była ona beznadziejna.
Ja gdybym nie musiała pewnie nie sięgnełabym nigdy po nią.
Adaptacja filmowa niestety jeszcze gorsza niż książka - zarówno pierwsza jak i druga - nie wiem skąd oni biorą te piskliwe małolaty do roli Nel.....

Użytkownik: NISIA! 02.12.2004 18:33 napisał(a):
Odpowiedź na: Tak - ja też uważam że wa... | introvert A dobrnęłaś do końca? Moim zdaniem pierwsza część (w pustyni, a moze lepiej na pustyni) jest nudna, ale w puszczy zaczyna się fantastyczna przygoda

Użytkownik: mimet5 18.02.2005 18:43 napisał(a):
Odpowiedź na: A dobrnęłaś do końca? Moi... | NISIA! Książka dobra, ale drugi raz bym jej nie przeczytała... główny powód to brak bohatera, z którym mogłabym się utożsamić... Nel była przesłodzona, a Staś przeidealizowany - przez co niesamowicie nudny i odpychający... książka mogłaby być nawet rewelacyjna gdyby tylko jej bohaterowie mieli charakter...

Użytkownik: Ankasha 06.07.2005 22:22 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to historia na pewno... | martusia4 Moim zdaniem to kompletna nuda... Zbyt dużo w niej baaardzo długich opisów przyrody i ogólnie niezbyt wciągająca. Nie wciągnęła mnie wcale :]...

Użytkownik: Lykos 07.07.2005 07:39 napisał(a):
Odpowiedź na: Moim zdaniem to kompletna... | Ankasha Uprzejmie informuję, że udało mi się przeczytać "W pustyni i w puszczy" po raz pierwszy pod koniec pierwszej klasy szkoły podstawowej (w ciągu tygodnia!). Wielokrotnie do niej wracałem i jakoś nie pamiętam, żeby mnie znudziła.

Były to co prawda inne czasy, Imperium Brytyjskie było ciągle żywe, choć już powoli dogorywało - był to rok 1954. Ale z kolei w tej chwili mamy do czynienia ze wzrostem nastrojów nacjonalistycznych arabskich i fundamentalistycznych islamskich, znów zdarzają się porwania ludzi, znów Arabowie sudańscy gnębią Murzynów na Południu i niewolnictwo kwitnie jak 120 lat temu. Więc mimo pewnych infantylizmów można w książce znaleźć sporo spraw aktualnych. I dowiedzieć się, że obecna sytuacja nie pojawiła się znienacka.

Równocześnie książka nabrała nieco patyny. Rozumiem, że Ciebie odstręcza właśnie ta patyna. Ale może spróbuj potraktować tę patynę jako plus? Spróbuj odczytać książkę jako produkt swojej epoki, jako jej dokumentację: tak ludzie odbierali świat 100 lat temu (czy był on taki obiektywnie, to już inna sprawa, ale książka stanowi do tej rzeczywistości ciekawy punkt odniesienia). Może daj sobie trochę czasu, może w tej chwili masz uraz do książki. Odczekaj parę lat i spróbuj znowu. Warto - to jest ważna część naszego kodu kulturowego. Wiele powiedzonek trafiło do powszechnego obiegu: bwana kubwa, dobre mzimu, ze wymienię pierwsze z brzegu, jakie mi się nasuwają. A o moralności Kalego mówi się bardzo często w polityce. Oczywiście, można sobie przeczytać drobny fragment, który tę moralność ilustruje, ale wtedy jesteśmy ubożsi o cały kontekst, który warto jednak znać.

Serdecznie pozdrawiam.

Użytkownik: Archimedes 13.07.2005 23:34 napisał(a):
Odpowiedź na: Uprzejmie informuję, że u... | Lykos W pełni się zgadzam z przedmówcą. Przeczytałem "W pustyni i w puszczy" 2 razy i nie żałuję czasu spędzonego przy niej. Jest to właściwa książka czytana we właściwym wieku (jak żadko jeśli chodzi o lektury).

Aczkolwiek faktycznie na pewno nie jest to czytadło dla dorosłych czy nawet starszej młodzieży.

Pozdrawiam

Użytkownik: Kotusia 31.10.2006 16:44 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to historia na pewno... | martusia4 Mylalam,ze bedzie tu jaks sciaga a tu tylko jakies minimalne wypowiedzi... :( jestem zawiedziona

Użytkownik: Incitatus 25.08.2009 22:17 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to historia na pewno... | martusia4 Przeczytałam tę powieść w wieku koło 10 lat, bardzo mi się spodobała, zwłaszcza gdy przebrnęłam nudnawy początek. Jedyną rzeczą, która mnie zdenerwowała, był brak zrozumienia Sienkiewicza dla "dzikusów", w końcu to Anglicy byli agresorami, a wszystko tutaj jest odwrócone. Poza tym lektura była niezwykle przyjemna, zwłaszcza opisy przyrody, a kiedy Nel chorowała nie mogłam przerwać czytania, i bardzo było mi szkoda tego Anglika (nie pamiętam jak się nazywał), który oddał im chininę i umarł. Naprawdę polecam :)

Użytkownik: raubritter 16.02.2011 22:49 napisał(a):
Odpowiedź na: Przeczytałam tę powieść w... | Incitatus Anglik nie oddał dzieciom chininy, tylko Szwajcar :)