"- Poznaliśmy się tutaj, Zuzanno. Opowiadałam ci, że poznaliśmy się z ojcem na wsi, w lecie, w czterdziestym czwartym roku.
- Na tej wsi?
- Tak.
Siedziałam obok Bartka, ona za nami. Obejrzałam się. Patrzyła w bok, mijaliśmy pierwsze zabudowania.
- Miałaś wtedy piętnaście lat, mamo, tak? Dokładnie tyle, ile ja mam teraz. To musi być zabawne wracać tutaj.
Zupełnie nie było zabawne. A wtedy, kiedy przyjechała tu do mnie Maryśka, kiedy poznałam Bartka w tak głupi sposób, czy to było zabawne?"


Zawsze jest dla mnie wielką radością, kiedy spotykam się z moimi czytelnikami serii "Tylko dla młodzieży". Wydaje mi się, że skoro sięgają po książki, znaczy to, że problemy w nich poruszane są naprawdę ważne i że rozmowa o nich jest naprawdę potrzebna. Użyłam słowa "rozmowa" w przekonaniu, że na niej polega prawdziwy kontakt między autorem a czytelnikiem. Musimy przecież wspólnie stawiać sobie pytania i wspólnie szukać na nie odpowiedzi. Tylko wtedy, kiedy tak właśnie się dzieje, wiem, że byłam do czegoś potrzebna.


[Wydawnictwo Siedmioróg, 2000]