Peter Wohlleben jest leśnikiem, praktykiem, który zna las i jego mieszkańców – drzewa oraz zwierzęta (właśnie pojawiła się kolejna książka tego autora, Duchowe życie zwierząt (Wohlleben Peter)), jednoczenie zaś człowiekiem o dogłębnej wiedzy teoretycznej, solidnie przygotowanym do wykonywania swojego zawodu, a przede wszystkim, co niezmiernie cenne – cechujący się nieszablonowym sposobem myślenia.

To, co opisał w „Sekretnym życiu drzew”, podczas moich studiów biologicznych mieściło się w zakresie przedmiotu o nazwie fitosocjologia (wybrałam jako specjalność ekologię). Sama fitosocjologia jednak, chociaż szalenie interesująca, podana w sposób naukowy niekoniecznie musi zainteresować nie-biologa, kogoś, kto lubi przebywać w lesie, spacerować, zbierać grzyby, ale nie ma zamiaru studiować nudnych, pełnych naukowego żargonu dzieł. Peter Wohlleben nieco uczłowiecza drzewa, dzięki czemu stają się one fascynującymi bohaterami. Nie posuwa się przy tym w personifikowaniu roślin zbyt daleko, nie przekracza granicy infantylizmu. Od samego początku aż po ostatni rozdział mamy świadomość, że istnieje rodzaj umowy pomiędzy autorem a czytelnikiem, umowy, która zmienia pozycję, było nie było, przyrodniczą w kawał świetnej literatury.

Śledząc „przygody” drzew, zupełnie niechcący wchodzimy w posiadanie potężnej dawki wiedzy na temat fitosocjologii. Tak, brakuje nam po lekturze znajomości trudnych i zawiłych terminów naukowych, które nazywają opisane zjawiska, ale czy są nam one niezbędnie konieczne? Rzecz nie w terminologii, lecz w rozumieniu skomplikowanych powiązań pomiędzy roślinami, a na te właśnie powiązania autor otwiera nam oczy.

Piękny język i ciekawa tematyka czynią tę książkę smakowitym kąskiem dla miłośników lasu i jego uroków o każdej porze roku. Świadomość, że wiedza, którą prezentuje w przepięknej formie niemiecki leśnik, jest najwyższej próby, tym bardziej może zachęcić do sięgnięcia po tę pozycję.

„Sekretnego życia drzew” wysłuchałam w formie audiobooka. Lektorem – świetnym! – był Stanisław Biczysko. Polecam tym, którzy lubią, gdy ktoś im czyta, opowiada, gawędzi. Widziałam także wersję papierową ilustrowaną, doskonałą dla miłośników książek z fotografiami, przy czym wersja podstawowa, że tak powiem, jest również wydana bardzo, bardzo pięknie (Wydawnictwo Otwarte, 2016).

Polecam książkę bardzo gorąco, szczególnie teraz, gdy nie do końca wiemy, czy to dobrze, że drzewa są wycinane, czy niedobrze (tak, tak, niektórzy mają taki dylemat). Polecam każdemu, w każdym wieku i z każdym rodzajem wykształcenia!


[Opinię opublikowałam również na swoim blogu]