Akcja powieści zaczyna się w 1933 roku podczas przygotowań zamożnej rodziny Edevane'ów do przyjęcia z okazji letniego przesilenia. Kornwalijski dom nad jeziorem tętni życiem, ale tajemnice i zbliżająca się tragedia na wiele lat pogrążą jego mieszkańców w smutku. W noc świętojańską, gdy fajerwerki rozświetlą niebo, zaginie jedenastomiesięczny braciszek trzech sióstr Edevane. Jedna z nich, obdarzona talentem literackim szesnastoletnia Alice, zdaje się wiedzieć coś, co na wiele lat położy się cieniem na jej sumieniu. Nawet po upływie siedemdziesięciu lat nie będzie chciała odgrzebywać tej tajemnicy. Czy gdyby owej nocy była szczera, udałoby się uniknąć tragedii, która na wiele lat zniszczyła sielskie życie rodziny?

Londyn siedemdziesiąt lat później. Młoda policjantka Sadie Sparrow za bardzo angażuje się w sprawę, którą jej przydzielono. Zbyt osobiście podchodzi do śledztwa, tym samym nie zachowuje się profesjonalnie. Zostaje więc wysłana na przymusowy urlop. Jedzie do dziadka, który po śmierci babci przeniósł się do Kornwalii. Podczas jednego ze spacerów znajduje opuszczony od siedemdziesięciu lat dom nad jeziorem. Ciekawość i nadmiar wolnego czasu sprawiają, że Sadie zaczyna się nim oraz jego dawnymi mieszkańcami interesować. Okazuje się, że budynek otoczony zdziczałym ogrodem pośród gęstego lasu skrywa wiele tajemnic... a najmroczniejszą z nich jest zaginięcie bez śladu małego chłopca. Aby ocalić swoją karierę zawodową, policjantka nie powinna angażować się w tę sprawę, jednak zaczyna prowadzić prywatne śledztwo. Z wielkim zaangażowaniem i determinacją próbuje rozwiązać zagadkę zniknięcia dziecka. Dzięki temu trafia na właścicielkę majątku – Alice Edevane, sławną autorkę powieści detektywistycznych. Olśniewająca staruszka prowadzi w swym eleganckim domu w Hampstead błogie życie niczym z kryminałów, które pisze. Zakłóca je pojawienie się młodej policjantki. Sadie zaczyna zadawać niewygodne pytania o przeszłość jej rodziny, przedzierając się przez gąszcz tajemnic, od których pisarka uciekała przez całe życie.

W „Domu nad jeziorem” znajdziemy motyw tajemnic i rodzinnych sekretów zgrabnie wpisanych w schemat przeszłości splatającej się z teraźniejszością. Autorka bardzo naturalnie rozgrywa akcję w dwóch planach czasowych. Przywołuje wydarzenia z okresu pierwszej i drugiej wojny światowej, co czyni powieść jeszcze ciekawszą. W niezwykły sposób potrafi zainteresować opowiadanymi wydarzeniami. Systematycznie pobudza ciekawość i odpowiednio dawkuje emocje. Zakończenie jest równie zaskakujące dla czytelnika, jak i bohaterów.

Urok powieści tkwi w dużej mierze w miejscach, w których rozgrywają się wydarzenia, w bajkowym klimacie tajemniczego domu i otaczającego go ogrodu. Akcja rozwija się niespiesznie, ale fascynująco. Postacie są pełne emocji, namiętności i dramatyzmu. Czytelnik przewraca kartki z ciekawością.

Dostrzegłam w tej książce realizm ludzkich dramatów, niczym w kryminałach Agaty Christie. Wspólną ich cechą jest współczucie dla pokrzywdzonych i głębokie spojrzenie w człowieka, w dramat jego uczuć i osobowości. Poznajemy skomplikowane losy ludzi, ich miłość i marzenia.

Polecam tym, których pasjonują życie, ludzie i świat. Przyznaję, że sama pozostanę wierną czytelniczką Kate Morton. „Dom nad jeziorem” czytałam z zapartym tchem. Dzięki autorce powędrowałam do wykreowanego przez nią świata. Niczym Alicja w Krainie Czarów chciałam jak najdłużej tam pozostać i poznać dalsze losy bohaterów.