Dodany: 19.03.2017 15:55|Autor:

z okładki


W roku 2006 po światowym sukcesie "Boga urojonego" Richard Dawkins stał się ikoną ruchów ateistycznych i sceptycznych. Ten sukces przyćmił nawet jego ważne dokonania naukowe oraz kluczową rolę, jaką w popularyzacji neodarwinizmu – i szerzej, naukowej wizji świata – odegrały jego poprzednie książki – od "Samolubnego genu" poprzez "Fenotyp rozszerzony" i kilkanaście innych, aż po "Najwspanialsze widowisko świata". W każdym razie dziś nikt, nawet przeciwnicy Dawkinsa (a ma ich wielu), nie kwestionuje jego wyjątkowej pozycji naukowca, intelektualisty i obrońcy rozumu.

"Apetyt na cuda" to pierwszy tom wspomnień, które profesor Dawkins postanowił przygotować z okazji swoich siedemdziesiątych urodzin. Tom drugi – "Światełko w mroku" – ukazał się w Stanach Zjednoczonych oraz w Wielkiej Brytanii jesienią 2015 roku. Polski przekład zostanie opublikowany przez Wydawnictwo CiS w październiku 2016 roku.

Nakładem Wydawnictwa CiS ukazały się dotychczas cztery książki Richarda Dawkinsa:

"Rzeka genów"
"Bóg urojony"
"Najwspanialsze widowisko świata"
"Magia rzeczywistości".


Richard Dawkins zyskał światową sławę w roku 1976, kiedy ukazało się pierwsze wydanie jego książki "Samolubny gen" (w roku 2016 uroczyście obchodzono czterdziestą rocznicę tego zdarzenia). Kolejne książki ugruntowały jego pozycję cenionego biologa-ewolucjonisty i jednego z najwybitniejszych popularyzatorów nauki. Profesor Dawkins jest absolwentem Oksfordu i członkiem Royal Society oraz Royal Society of Literature, a także Penclubu. Ma kilkanaście doktoratów honoris causa, jest laureatem wielu nagród, w tym: Royal Society of Literature Award (1987), Michael Faraday Award of the Royal Socjety (1990), International Cosmos Prize for Achievennent in Human Science (1997), Kistler Prize (2001), Shakespeare Prize (2005), Lewis Thomas Prize for Writing about Science (2006), Galaxy British Book Awards Author of the Year Award (2007), Deschner Prize (2007) oraz Nierenberg Prize for Science in the Public Interest (2009). Do momentu przejścia na emeryturę w roku 2008 piastował stanowisko Charles Simonyi Professor for the Public Understanding of Science na Uniwersytecie Oksfordzkim. Nadal jest członkiem New College.

Na cześć Dawkinsa nazwane zostały nowo odkryty rodzaj ryb (Dawkinsia) oraz planetoida.

W latach 2004 i 2013 Richard Dawkins znalazł się na pierwszym miejscu listy 100 najwybitniejszych intelektualistów przygotowanej przez magazyny "Proscpect" i "Foreign Policy". W 2007 "Time" umieścił go na swojej liście 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie.


"Piękno idei istotnie budzi w czytelniku apetyt na cuda".
"The Times"

"To książka o ciekawości. Ciekawości ludzi, świata, prawdy..."
A.J. Jacobs

"Poruszający, wciągający i zadziwiająco zarazem intymny obraz wrastania w świat i w naukę".
"The Guardian"

"Fantastyczna lektura. Fascynujący wgląd w to, jak kształtował się jeden z najbardziej dociekliwych umysłów epoki".
Maria Popova

"Dawkins pokazuje, jak wykorzystać własną wiedzę do opisu własnego dojrzewania. Ta książka bez wątpienia stanie się klasykiem wśród autobiografii ludzi nauki".
Michael Shermer

"Uczciwość, elokwencja, ciepło i humor [...] Doskonała lektura dla tych, którzy chcą lepiej poznać autora »Samolubnego genu« jako człowieka, ale też i dla tych, którzy chcą zrozumieć miejsce nauki w naszym świecie".
Lawrence Krauss

[CiS, 2016]

(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.

Wyświetleń: 316
Dodaj komentarz
Przeczytaj komentarze
ilość komentarzy: 5
Użytkownik: Raptusiewicz 10.01.2023 05:06 napisał(a):
Odpowiedź na: W roku 2006 po światowym ... | NiKiFoR
Nie wiem, co jest z tymi przekładami (a może zawsze tak było?), ale co książka, to moje zaufanie do tłumaczeń coraz bardziej się kurczy.

Na przykład: historia Afrykańczyka, pomagającego pani Walter karczować teren, który przypadkowo nastąpił na starą minę. Pani Walter zawiozła go do domu, a potem do najbliższego miasta, do szpitala.

"He remained totally cheerful and chattered throughout. We could not believe such amazing bravery!", czyli: Pozostał wesoły i gadał przez cały czas. Nie mogliśmy uwierzyć w taką zadziwiającą odwagę!

Wydaje mi się, że odważny ma tutaj być Afrykańczyk. Tymczasem w tłumaczeniu ten fragment jest przełożony tak: "Na zawsze pozostał jej wdzięczny i wszystkim opowiadał tę historię. Była to naprawdę odważna kobieta!"

W innym fragmencie matka Dawkinsa prawie zostaje rozjechana, razem z nim, na ulicy:

"The welcome news of his demobilization so excited Jean when she read it that she was nearly run over in the street, carrying me".

Ale nie w tłumaczeniu:

"Wieść o rychłej demobilizacji tak podnieciła mamę, że niemal zaczęła biec ulicą, ze mną w ramionach".

Inny fragment, przekład:

"W ten sposób mama i ja (dwulatek w tym momencie) znaleźliśmy się na pokładzie samolotu transportowego, który dzisiaj pewnie uznany byłby za nader mały (mówi się o nich puddle-jumper), ale nam się takim nie wydawał".

Oryginał:

"She and I, aged two, set off in a small plane of the kind that would today be called a puddle-jumper – pretty exciting puddles, no doubt, filled with crocodiles and hippos, flamingos and bathing elephants".

No i gdzie się podziały te krokodyle, hipopotamy, flamingi i słonie z oryginalnego tekstu?

A to tylko przykłady z kilku sąsiednich stron.
Użytkownik: Raptusiewicz 10.01.2023 05:40 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie wiem, co jest z tymi ... | Raptusiewicz
Jest coraz gorzej:

"They had two sons, the elder of whom, David, had the unpleasant habit of biting other children. My arms became covered with bite marks. On one occasion, at tea on the lawn, my father caught David at it and gently interposed his shoe to stop him. David’s mother was outraged. She clasped the child to her bosom and roundly scolded my poor father. ‘Do you have no idea of child psychology? Surely everybody knows that the very worst thing you can do to a biter is to stop him in mid-bite’'".

czyli, w skrócie: pewne dziecko miało przykry zwyczaj gryzienia innych dzieci. Ojciec Richarda kiedyś przerwał gryzienie swojego syna, delikatnie odpychajac gryzącego za pomocą buta. Oburzona matka tego drugiego zrugała ojca Richarda w taki sposób: "Czy pan nie ma pojęcia o dziecięcej psychologii? Z pewnością każdy wie, że najgorszą rzeczą, jaką można zrobić gryzącemu, jest przerwanie mu w połowie gryzienia".

Tę historyjkę tłumacz przekłada w ten sposób:

"Niestety, mieli oni też dwóch synów, z których starszy miał paskudny zwyczaj bicia mniejszych dzieci. Wkrótce ramiona miałem całe w siniakach. Pewnego razu, podczas wspólnej herbaty w ogrodzie, mój tata miał już tego dość. Złapał Davida i łagodnie (acz z użyciem buta) okazał mu, że zachowuje się niewłaściwie. Jego matka była oburzona i tacie nieźle się oberwało. Przytuliła syna do obfitego łona, krzycząc: «Czy pan w ogóle ma pojęcie o psychologii dziecka? Przerywać dzieciom w trakcie zabawy, to najgorsze, co można zrobić!»".

Wychodzi z tego zupełnie inna historia (bo "bite" nie znaczy "bić").
Użytkownik: Raptusiewicz 10.01.2023 05:44 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest coraz gorzej: "Th... | Raptusiewicz
Aha, i przytuliła go do piersi, nie łona (i nie obfitego).
Użytkownik: dot59Opiekun BiblioNETki 10.01.2023 08:14 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest coraz gorzej: "Th... | Raptusiewicz
Z ciekawości wstawiłam te kawałki do znanego chyba wszystkim automatu tłumaczeniowego - popełnił wprawdzie kilka błędów, ale nie tego kalibru :-).
Użytkownik: Raptusiewicz 10.01.2023 08:47 napisał(a):
Odpowiedź na: Z ciekawości wstawiłam t... | dot59Opiekun BiblioNETki
Czytam dalej, i teraz tłumacz pomija całe fragmenty, całe strony wręcz, chyba dlatego, że nie chce przekładać przytaczanych tam wierszyków i piosenek. Ech.

Wiem, że tłumaczenie to ciężka praca, ale takie, jak to, mnie frustrują mocno.
Patronaty Biblionetki
Biblionetka potrzebuje opiekunów
Recenzje

Użytkownicy polecają:

Redakcja poleca: