"Kapelusz na wodzie" to zbiór anegdot, zarówno o księdzu Tischnerze, jak i takich, które sam stale opowiadał. Owe anegdoty zgromadzone zostały w krótkich rozdziałach opowiadających (chronologicznie) o życiu filozofa. Jest to, w moim odczuciu, duży atut publikacji. Może po nią sięgnąć każdy. Ci, którzy filozofię księdza znają, mogą pośmiać się z jego dowcipów i poznać jego niebanalną osobowość. Ci z kolei, którzy chcieliby go poznać, chociażby jako człowieka, mają po temu świetną okazję, bo mimowolnie, kończąc książkę, znamy już zarys jego biografii. Oświeceniowa reguła: "Uczyć, bawiąc" znalazła tutaj modelowe zastosowanie.

Myślę, że z tych tak różnych historii każdy wyniesie coś dla siebie. Ja zwróciłam uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, Tischner był bardzo inteligentnych człowiekiem i to od razu widać. Po drugie, Bonowicz naprawdę wiele uwagi poświęca korzeniom księdza i jego zamiłowaniu do gór. Jest w tym coś szczególnego. Przez pryzmat wielu wypowiedzi przytaczanych gwarą poznajemy środowisko górali podhalańskich i zakochujemy się w optymizmie, przekorze, nieokrzesanej radości. Taki właśnie był ks. Tischner - nieokrzesany i radosny.

Książka jest przystępna, klarownie skomponowana, lekka, choć czasy, w jakim powstały niektóre anegdoty wcale nie były wesołe.

Polecam.