Użytkownik: bogna 12.02.2005 13:02 napisał(a):
Odpowiedź na: "Portret damy" autorstwa ... | morgana_la_fay Masz rację, "Portret damy" trzeba po prostu przeczytać. Jest to wnikliwy psychologiczny portret młodej Amerykanki, kochającej życie, ciekawej świata i niestety zawiedzionej w realizacji swoich marzeń. Tajemniczości dodaje sposób pisania H.Jamesa, pisze jak kronikarz swoim specyficznym językiem.
Piszesz, że do końca nie jest wyjaśniona rola Madame Merle. Przy czytaniu pewnie się zamyśliłaś i unknęła Ci scena, w której siostra Osmonda, hrabini Gemini, wyjaśnia Isabel rolę Merle. Jeśli nie masz już książki, a chciałabyś wiedzieć, to daj znać, mogę Ci wyjaśnić, ale napisać mogę tylko na adres prywatny, bo nie chcę czytelnikom psuć niespodzianki.
Pozdrawiam!

Użytkownik: gravika 19.10.2005 16:32 napisał(a):
Odpowiedź na: "Portret damy" autorstwa ... | morgana_la_fay Najbardziej trafna opinia o tej powieści, jaką kiedykolwiek czytałam. Mój komentarz byłby taki sam. I rzeczywiście, ta książka nie jest dla każdego, ale warta polecenia każdej kobiecie, na otwarcie oczu.

Użytkownik: agatas 10.11.2005 12:57 napisał(a):
Odpowiedź na: "Portret damy" autorstwa ... | morgana_la_fay Panna Archer pragnęła być wielką damą, obcującą ze sztuką, a
zupełnie nie rozumiała ludzi czynu, jak Goodwood, przemysłowiec, czy
panna Stackpole, dziennikarka. Nie miała tej ciekawości życia i świata,
co oni, wręcz przeciwnie, nudzili ją.Wolała za to jałowe dyskusje
o sztuce, wykwincie salonów, bez reszty wierzyła konwenansom i absolutnie nie rozumiała intryg i ukrytych zamiarów u innych. Dlatego
była tak łatwowierna, bierna i to stało się prawdziwą przyczyną jej
klęski życiowej. Biedna czy bogata, prędzej czy później stałaby się
"łupem" sprytniejszych od niej.Sądzę, że i tak wróci do Osmonda po
śmierci Ralpha, chyba żeby trafił się jej mądry i sprytny obrońca.
Raczej nie widzę w nim Goodwooda, bo nie rozumie on prawdziwej natury
Isabel.

Użytkownik: Raptusiewicz 27.05.2006 17:20 napisał(a):
Odpowiedź na: Panna Archer pragnęła by... | agatas To nieprawda - Isabel była bardzo ciekawa świata i ludzi, a jej przyjaciele z pewnością jej nie nudzili. Intryg nie odgadła, wpadła w pułapkę konwenansów, ale nie była ani bierna, ani łatwowierna, raczej wierna i ufna, wrażliwa. Do Osmnonda (SPOILER) wróciła przecież na końcu, z poczucia obowiązku, ale czuła się wewnętrznie "wolna", choć nie dokońca wiemy, jak to się skończyło.

Użytkownik: ewusekr 22.08.2012 18:09 napisał(a):
Odpowiedź na: To nieprawda - Isabel był... | Raptusiewicz Właśnie. Mi osobiście zabrakło ciągu dalszego. Z jednej strony takie otwarte zakończenie pozostawia pole do działania dla wyobraźni czytelnika, ale z drugiej czuję pewien niedosyt. Niemniej jednak, książka wspaniała, chyba najlepsza, jaką czytałam tego autora.

Użytkownik: wiersilow 05.04.2010 17:23 napisał(a):
Odpowiedź na: "Portret damy" autorstwa ... | morgana_la_fay Czytając powieść "Portret damy" H.Jamesa uległem niesamowitej atmosferze tej pięknej powieści, byłem przez cały czas obecny i czujnie przyglądałem się postaciom. Bohaterowie posiadają bogate osobowości, doświadczenia życiowe i wydają się w większości wybornymi życiowymi graczami. Najczęściej niezależni materialnie silnie trzymają się jasnych i przejrzystych zasad (w zdecydowanej większości), postępują uczciwie wobec innych i stanowią ciekawy "materiał" do obserwacji. Tytułowa dama Isabel Archer odwiedza mieszkającą w Europie bliską rodzinę(siostra nieżyjącego ojca) i kierując się "czystymi życiowymi zasadami" i głosem serca ulega intrydze i manipulacji Madame Merle. Zostaje na długo w pamięci, bardzo dobra powieść.

Użytkownik: szahnamee 13.12.2013 12:13 napisał(a):
Odpowiedź na: "Portret damy" autorstwa ... | morgana_la_fay Bóg mi świadkiem, że nie wiem, co "autor miał na myśli". Nie wiem, co chciał powiedzieć Henry James. Najpierw sądziłam, że powieść ta mówi o tym, jak nie przyjąć oświadczyn, ale tak skutecznie, żeby mężczyźni ciągle wracali. Potem stwierdziłam, że chyba byłoby to za płytkie jak na wielkiego pisarza no i te prawie 700 stron. Wymyśliłam więc, że pewnie chodzi o dojrzewanie - kobieta w wieku dwudziestu lat, której się wydaje, że może cały świat zwojować, bo jest mądra, ładna, oczytana i inteligentna. W tym wieku niejeden może pochwalić się wielkimi marzeniami. No, jak to i w rzeczywistości bywa, pojawia się COŚ, co sprawia, że wzniosłe plany stają się tylko marzeniem, bo rzeczywistość ogranicza. Mam namyśli tutaj małżeństwo Isabel. Koniec nic nie wyjaśnia, bo tak miało być. Ale ja nawet nie wiem, co ewentualnie mogłoby się zdarzyć. Mimo tych prawie 700 stron nie umiem przewidzieć, co Isabel mogłaby zrobić. W ogóle jej nie poznałam.
Zawiodłam się na tej książce, albo na swojej inteligencji :)
Chociaż Henry James pisze ciekawie, osoby są niejednolite (co sobie szczególnie cenię w literaturze, bo nieczęsto autorom udaje się stworzyć różne postaci), genialne portrety psychologiczne i przemyślana fabuła. Wszystko super, tylko jakoś do mnie to wszystko nie przemawia.