Dostałam w prezencie tomik poezji Anny Wirowskiej „Życiowa układanka”. Odłożyłam na półkę i sięgnęłam po niego dopiero po jakimś czasie – „połknęłam” tę książeczkę szybciutko. Nie tylko z tego powodu, że tomik jest niewielki, ale i dlatego, że utwory w nim zawarte są proste i mądre.

Z zapałem czytałam wiersz za wierszem o emocjach, jakie odczuwa każdy z nas. Wszyscy mieliśmy dzieciństwo, byliśmy lub będziemy zakochani, mamy przyjaciół, rodzinę, jesteśmy częścią określonego porządku świata. Wszystkie te elementy naszego życia tworzą układankę pełną trosk, cierpień, radości i miłości. Taką też, wypełnioną przemyśleniami, układankę tworzy Anna Wirowska.

Poetka mieszka w Żyrardowie. Z wykształcenia jest ekonomistką. Poezję zaczęła pisać w wieku 14 lat. W 2012 wydała swój pierwszy tomik. Dotychczas opublikowała trzy tomy poetyckie: „Kobieta, Matka, Żona” (2012), „Pokora i pycha” (2013) oraz „Życiowa układanka” (2015)[1].

Czytając „Życiową układankę” uświadamiamy sobie istotę działań etycznych tego zbiorku. Jako motto autorka napisała:

„Każde cierpienie jest dla nas cenną nauką.
Idźmy przez życie trudniejszym szlakiem,
Bo lepiej być orłem, który czasem krwawi,
niż zdrowym robakiem.”[2]

Uczula w nim nas na dobro oraz uczciwą i odpowiedzialną postawę w życiu.

Przemijanie jest nierozerwalnie związane z naszym „byciem” i właśnie o tym są te wiersze. Anna Wirowska pisze o kolejach naszego losu, o tym, jakimi jesteśmy, a jakimi nie powinniśmy być. Jest konkretna i nazywa emocje po imieniu. Dzięki temu po lekturze „Życiowej układanki” nabieramy pewności siebie, bo ktoś napisał to, co my często myślimy. Nasze ludzkie dylematy poetka nazywa tak samo jak my, utożsamiamy się z tą treścią. Zbudowała rodzaj lustra, w którym przegląda się nasze życie duchowe. W swojej twórczości wykorzystuje motywy przemijania, śmierci, cierpienia, miłości, bytu człowieka. Pisze o naszej obecności na tym świecie, która w każdej chwili może zostać przerwana. I o nadziei, którą mamy w Bogu. Po przeczytaniu tych wierszy upewniamy się, że w trudnych chwilach możemy zawsze liczyć na wsparcie Boga, bo on zawsze jest obecny w naszym życiu.

„Serce Jezusa

Jesteś przy mnie całe życie…
Wytyczasz mi drogę.
Kiedy nie mam już siły i dalej iść nie mogę
dajesz mi nową nadzieję.
Bywa tak, że rozum starannie ubrany w dumną szatę nie wierzy
w Twoją moc.
Szkoda, że wszystko co ważne w życiu zgubił.
Uśmiechasz się do mnie…
Wiem, że ten uśmiech zawsze coś na dobre w moim życiu zmienia.
Po smutkach i cierpieniach od nowa
powróci spokój, miłość, dobroć i nowa nadzieja.
– Jezu Ufam Tobie.”[3]

Poetycka refleksja Anny Wirowskiej pokazuje nam życie jako labirynt, w którym szukamy bezpiecznego przejścia, ale zawsze towarzyszy nam niepewność, czy wybraliśmy właściwy kierunek.

„Życiowa układanka

Trudne życie często nas przygniata.
Jesteśmy zagubieni w labiryncie wielkiego świata.
Szukamy bezpiecznej drogi, żeby gonić marzenia,
ale z labiryntu trudno się wydostać.
Długo błądzimy, a w naszym życiu nic się nie zmienia.
Błądzimy, jakby to ciągłe szukanie było celem naszego istnienia.”[4]

Motywy swojej twórczości poetka czerpie z rzeczywistości. Przy użyciu prostych metafor skłania nas do refleksji nad nieuchronnością przemijania.

„Starość

Nadeszła starość…
Ubrana w młodzieńcze szaty, wygląda tak, jakby na bal
przebierańców przyszła.
Chyba się zagubiła i myśli, że należy do innego świata.
Tańczy jak radosna panna na zielonej łące.
Serce ma młode i pragnienia gorące.
Zmęczyła się tym tańcem, wokół popatrzyła, posmutniała
i wolnym krokiem ruszyła przed siebie.”[5]

„Życiowa układanka” to zestaw poetyckich refleksji o życiu i ludziach napisanych przez kobietę. Myślę, że mogłabym polecić tę niewielką książeczkę jako mądry składnik damskiej torebki. W każdej chwili, gdy nasze własne myśli stają się nieznośne, sięgnięcie po nią to najlepsza forma terapii, pomoc w ujarzmieniu kotłujących się w głowie myśli i przypomnieniu o hierarchii wartości w życiu. Jest to świetny sposób na odbudowanie swoich sił i zasobów.


---
[1] Informacje ze strony internetowej annawirowska.pl.
[2] Anna Wirowska, „Życiowa układanka”, Warszawska Firma Wydawnicza, 2015, s. 3.
[3] Tamże, s. 33.
[4] Tamże, s. 31.
[5] Tamże, s. 29.