Druga szansa (Patterson James, Gross Andrew)

Dałam drugą szansę Kobiecemu Klubowi Zbrodni, a tym samym Jamesowi Pattersonowi - człowiekowi-maszynie, który pisze z prędkością, z jaką karabin maszynowy wyrzuca naboje. Dla przykładu: w roku 2013 wypuścił spod pióra 14 pozycji (wg wiki). Jego książki często mają współautora, co, przy tym natłoku "dzieł" może oznaczać, ze sporą część jedynie sygnuje.

Sama książka jest dość średnia i może nawet mogłabym ją uznać za niezłą, gdyby nie to, że okropnie mnie drażniła większość fragmentów odnoszących się do członkiń owego klubu, czterech profesjonalistek, kobiet wykształconych i świetnych w swoich zawodach. Wszystkie wydają się nieco infantylne i afektowane i niejednokrotnie miałam wrażenie, jakby te teksty miały się odnosić do średnio rozgarniętych uczennic amerykańskiego liceum. Nie wiem, może oni tacy są, niemniej jednak mnie to trochę irytuje i wydaje się mało wiarygodne.

Jeśli zaś chodzi o sedno, to pomysł na fabułę jest dobry, niemal do końca nie wiadomo, w kim upatrywać sprawcę i wolałabym, żeby się nie rozmywał w wątkach pobocznych i czułostkowych rozmyślaniach o psiapsiółkach.

3,5