Ten tytuł to bodajże drugi tom sagi o poznańskiej rodzinie Borejków. Świetne dialogi, sympatyczni bohaterowie. Wspaniała Gabrysia – najstarsza córka Borejków z uwagi na chorobę mamy musi zmierzyć się z trudnościami opieki nad młodszym rodzeństwem i nieporadnym ojcem, który (w pewnym sensie) pozostaje w swoim świecie i nie radzi sobie z trudnościami dnia codziennego.

Czy ta pozycja (napisana wiele lat temu) jeszcze może kogoś zainteresować?

Nie ma tu agresji ani smartfonów, Borejkowie to inteligencka rodzina w starym dobrym stylu. Rozmawiają ze sobą, wymieniają poglądy i nie obrzucają się inwektywami...

Moim zdaniem to świetna książka – polecam dzisiejszej młodzieży. Oderwijcie się, proszę, od "kompów" i przenieście w inny (delikatniejszy? ciekawszy?) świat.