Nuda, nuda, nuda... 940 stron nudy. Bohaterowie są tak papierowi, jednostronni, bez motywacji – że podobnie nudni są zarówno ci dobrzy, jak i ci źli. Obraz społeczeństwa pewnie byłby ciekawy, gdyby Dickens nie pisał wszystkiego po dziesięć razy. Bo o ile pierwszy opis Ministerstwa Przelewania z Pustego w Próżne bawi, trzeci już nudzi, a piąty irytuje. Albo to skok na kasę – powieść była drukowana w gazecie w odcinkach, więc im dłużej, tym lepiej; albo Dickens nie potrafi powściągnąć swoich zapędów moralizatorskich. Nie po drodze mi z Dickensem, trzecia próba – każda nieudana.