W końcu i ja przeczytałam tę zachwalaną tak biografię. Niezła, naprawdę niezła (jak na to, że nie lubię biografii). Może forma reportażu trochę pomogła, chyba tutaj pasuje, w przypadku osób (prawie) współczesnych spełnia cel biografii. Bohaterowie wspaniale przedstawieni. A że nie są sympatyczni? To przecież nie ma być laurka, tylko portret. Tylko cieszyć się trzeba, że nie ma żadnych wnuków, którzy mogliby wytoczyć proces, jak to miało w miejsce w przypadku innych nie-hagiograficznych biografii.