Poirot wciągnął ze świstem powietrze.
- Pomysłowe... tak, pomysłowe. Mówiłem panu Entwhistle'owi, aby uważał na pannę Gilchrist. Obawiałem się zamachu na jej życie, ale nie sądziłem, że zostanie wybrana trucizna. Sądziłem, że raczej siekiera. Myślałem, że nie powinna chodzić sama mało uczęszczanymi uliczkami po zapadnięciu zmroku.
- Ale niech mi pan zdradzi, dlaczego w ogóle się pan tego spodziewał?
Poirot powoli skinął głową.
- Zdradzę panu.

[Wydawnictwo Dolnośląskie, 1994]