Mądra, ciekawa, wzruszająca, zabawna, skłaniająca do refleksji...

... i to wszystko na zaledwie kilkudziesięciu stronach. Powyższe epitety doskonale opisują tę książkę, a jej długość - życie głównego bohatera: życie krótkie, przerwane nieuleczalną chorobą, a w konsekwencji śmiercią.

Czego można się nauczyć od młodego chłopca chorującego na białaczkę, który nie wie nawet, kim tak naprawdę jest Bóg? Zapewne nie dowiemy się niczego o nauce, ale czegoś znacznie ważniejszego - tak. Mały Oskar nauczy nas, jak radzić sobie z bólem, cierpieniem czy uczuciami i mówię to z pełną świadomością banału, który z tego bije. Ale cóż, naprawdę tak jest. Dla osób o chociażby szczątkowej wrażliwości książka ta stanie się podwaliną do przemyśleń, zachętą do rozliczenia się z życia i zastanowienia nad sobą. Może skłoni do jakiejś zmiany? Kto wie?

Wszak nigdy nie jest zbyt późno, nawet jeśli zostało nam jedynie sto dwadzieścia lat życia...


[Recenzję zamieściłem wcześniej na stronie lubimyczytac]