Nie powala mnie na kolana książka Murakamiego Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa (Murakami Haruki). Przez cała lekturę czekałem na coś co zmieni oblicze tej książki. A to jakiś przełom w fabule, która była jak dla mnie zbyt monotonna, a to jakieś przesłanie, które wyłowię w trakcie czytania, jednak się nie doczekałem. Bezbarwny Tsukuru poszukiwał, niby w końcu znalazł, ale nic z tego nie wynikło.

Nie twierdzę jednak, że straciłem czas czytając książkę o życiowych losach Tazakiego. Czytało się przyjemnie, jednak po prostu bez żadnej większej ekscytacji. Ciekawe czytadło. Książka zaczyna się mocno, od chęci samobójstwa glównego bohatera. Dowiadujemy się dlaczego targają Takazakim myśli o samounicestwieniu. Powracamy do przeszłości, bliższej a także trochę dalszej. Odkrywamy najważniejszą tajemnicę, która przez lata nie dawała normalnie egzystować głównemu bohaterowi i... książka się kończy.Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu Nie żebym chciał mieć wszystko czarno na białym, jednak jedna z tajemnic mogłaby zostać odkryta. Może mój odbiór książki trochę by się zmienił.

Kilka dodatkowych smaczków można wyłowić z książki Murakamiego. Jest trochę o kolejnictwie (chociaż bez żadnych fachowych rozważań), jest coś o prowincjonalnej Finlandii a także propaganda utworu Liszta pt."Lata pielgrzymstwa". Poza tym trochę portretów psychologicznych głównych bohaterów.

Ogólnie rzecz biorąc po dwóch lekturach książek Murakamiego, pisarz ten jakoś szczególnie mnie nie przekonuje.