Greenspan Alan postrzegał inflację dokładnie w taki sam sposób, jak Keynes: Bez standardu złota nie ma żadnej możliwości ochrony oszczędności przed wywłaszczeniem w wyniku inflacji. Nie egzystuje wtedy żaden bezpieczny środek do przechowywania wartości. Polityka finansowa państwa o rozbudowanym systemie ubezpieczeń społecznych wymaga, aby posiadacze majątków i aktywów nie mieli żadnych możliwości obrony.



Gdyby nie powołanie do życia Rezerwy Federalnej USA, nie byłoby możliwości przetransferowania amerykańskich zasobów finansowych na kontynent, a i wojna przybrałaby charakter lokalny.



Standard złota niczym korek więził tkwiącego w butelce złego ducha: deficyt budżetowy i polityka taniego pieniądza dłużnego.



Wielu ludziom trudno było zrozumieć neutralność Szwajcarii na ogarniętym wojną kontynencie, podczas gdy nawet mniejsze państwa, takie jak Belgia, Luksemburg, Norwegia czy Dania nawet jeśli próbowały zachować neutralność, były miażdżone żelaznymi podkowami nazistów. W istocie wyjaśnienia należy szukać w funkcjonowaniu BIS, który znajdował się właśnie w Szwajcarii. Jego rzeczywistym zadaniem było pośredniczenie w finansowaniu wojny i Niemiec przez brytyjskich i amerykańskich bankierów tak, aby sama wojna potrwała możliwie jak najdłużej.



Powiada się, że Międzynarodowy Fundusz Walutowy nigdy nie próbował nawet wsłuchać się w
głos szukających jego pomocy państw rozwijających się; że polityka Międzynarodowego Funduszu Walutowego jest tajna i niedemokratyczna. Mówi się, że stosowana przez Fundusz gospodarcza "metoda leczenia" bardzo często prowadzi do zaostrzenia istniejących problemów: od rozwoju do stagnacji, od stagnacji do recesji. Wszystko to prawda.



Stiglitz sądzi, że MFW, Bank Światowy i WTO są jedynie różnymi tablicami zawieszonymi na tej samej instytucji.



"Hitman: Wyznania ekonomisty od czarnej roboty"



Każdy, kto ma jakiekolwiek wątpliwości czy pytania odnośnie do ludzi należących do
najpotężniejszych klubów na świecie, zostaje wyśmiany jako głosiciel spiskowej teorii dziejów. Jednak podjęte przez klub Bilderberg decyzje bardzo szybko stają się obowiązującym kierunkiem dla Grupy G8, MFW i Banku Światowego.



D. Estulin "Prawdziwa historia klubu Bilderberg"



Z. Brzeziński "Between Two Ages"



Problemem nie jest to, czy idea jednego światowego rządu jest dobra, czy zła, ale kto miałby dominować nad tym rządem i czy rząd ów byłby zdolny dokonać postępu społecznego i
materialnego w skali globalnej. Biorąc pod uwagę dwustuletnią praktykę, obywatele nie powinni ufać obietnicom "elit". Bez wolności gospodarczej wolność polityczna jest tylko dekoracją; bez równości gospodarczej, system demokratyczny traci podstawy, zmieniając się w zabawkę sterowaną za pomocą pieniędzy. Jeśli przyjąć, że istota wolności polega na tym, że ludzie mogą swobodnie dokonywać wyboru, to w wypadku przyszłego "rządu światowego" wyboru takiego nie ma: dokonuje go za ludzi jedna, "światowa elita".



Historia pokazuje, że kredytodawcy potrafią użyć całego szeregu metod, takich jak nadużycie władzy, spiski, oszustwa i przemoc, by zapewnić sobie kontrolę nad pieniądzem i jego emisją, w ten sposób zdobywając władzę nad rządem.



Kennedy chciał wyrwać prawo do emisji waluty z rąk prywatnego banku centralnego - Rezerwy Federalnej. Gdyby ten plan wszedł w życie, amerykański rząd stopniowo pozbywałby się przymusu "pożyczania pieniędzy" z Rezerwy, a przede wszystkim wypłacania jej absurdalnie wysokich odsetek. Co więcej, pieniądz wsparty przez srebro nie jest "zaciągniętym debetem na przyszłość" pieniądza długu, ale opartym o fizyczne rezultaty ludzkiej pracy, "uczciwym pieniądzem".



Ponieważ Rothschildowie przejęli na własność większość światowych kopalni złota, w ten sposób przejmując władzę nad jego podażą, faktycznie pod ich pełną kontrolą znalazła się całkowita podaż pieniądza w Europie. Miejsca wydobycia i przetwarzania srebra są liczne i znacznie bardziej rozproszone, dlatego zdobycie kontroli nad rynkiem srebra jest trudniejsze.



Aby ustabilizować kontrolę emisji światowego pieniądza, owego szczytu, na którym znajduje się punkt dowodzenia i skąd formułowane są strategie finansowe, bankierzy uruchomili serię środków mających na celu utrwalenie zaufania do amerykańskiego dolara, "rozczłonkowanie" gospodarek krajów rozwijających się oraz rozbicie potencjalnych konkurentów w wojnie o walutę.



Gdyby Soros faktycznie podążał wyłącznie własnymi drogami, opierając się wyłącznie na swoim "talencie finansowego hakera", czy byłby zdolny w pojedynkę do rzucenia wyzwania Bankowi Anglii, potężnego wstrząśnięcia niemiecką marką bądź przeczesania azjatyckich rynków finansowych? Wydaje się, że jedynie ktoś nieskończenie naiwny mógłby uwierzyć w taką legendę. Dwa fundusze hedgingowe, za pomocą których Soros penetruje światowe rynki finansowe, są zarejestrowane w raju podatkowym Curacao, znajdującym się na Antylach Holenderskich, dzięki czemu istnieje możliwość ukrycia tożsamości głównych udziałowców funduszu oraz śladów transferów środków finansowych. Curacao jest też głównym międzynarodowym centrum "prania pieniędzy" przez handlarzy narkotyków.



W porozumienia z międzynarodową elitą finansową w latach 90. Soros doprowadzał wielokrotnie do wielkich burz na światowych rynkach finansowych. Każda z tych akcji wprowadzała w życie wcześniej ustalone strategiczne cele międzynarodowych bankierów, których fundamentem było doprowadzenie do stanu "kontrolowanego rozpadu" światowej gospodarki, aby ostatecznie zakończyć realizację planu tworzenia "rządu światowego" oraz "światowej waluty" kontrolowanej przez oś Londyn-Wall Street.



Ślepe zaufanie do "międzynarodowych organizacji" doprowadziło do przekazania cudzoziemcom prawa do rozstrzygania o kwestiach bezpieczeństwa kraju. Gigantyczny dług jest podstawową przyczyną sprawiającą, że poszczególne kraje wpadają w głęboki kryzys.



Mimo że złoto nie jest już międzynarodową walutą, to wciąż pozostaje największą przeszkodą ograniczającą rabunek ludzkiego majątku za pomocą inflacji stosowany przez międzynarodowych bankierów.



Gdyby nie istniały pożyczki na zakup nieruchomości, ceny mieszkań nie mogłyby osiągnąć tak wysokiego poziomu.



Pieniądz dłużny, solidnie wzmocniony przez funkcje systemu częściowych rezerw, doprowadzi ludzi biorących pożyczki z banków na zakup środków trwałych do "korzystania" z "zysków" aktywów podlegających procesowi gwałtownej inflacji, łapiąc ich w pułapkę długu.



Lips "Złoty spisek"



Jefferson: "Jeśli naród amerykański zgodzi się na kontrolę krajowego pieniądza przez prywatne banki, owe banki, wpierw za pomocą inflacji, następnie deflacji, będą grabić własność obywateli, aż pewnego dnia, gdy ich dzieci obudzą się, spostrzegą, że ich wielki kraj zbudowany przez ojców został utracony".



Goldman Sachs to ogromna i wysoce wyspecjalizowana maszyna przetwarzająca bogactwo całego społeczeństwa na czysty zysk kilku bogaczy.



J. Perkins "Tajna historia amerykańskiego imperium - ekonomiści od brudnej roboty i prawda o globalnej korupcji"



dotyczy: Wojna o pieniądz: Prawdziwe źródła kryzysów finansowych (Hongbing Song)