„(...) Najważniejszy w naszym spotkaniu jesteś Ty, który właśnie poszukujesz wartości, sensu życia lub... przewartościowujesz to, co dotąd uważałeś za słuszne. Namysł jest więc potrzebny, bo od tego systemu wartości będzie zależało, czy wybierając orientację MIEĆ staniesz się Wędrującą Kukłą, która nie ma potrzeby, ochoty ani siły kształtować siebie samej (...) czy też wybierzesz dla siebie człowieczą dolę Humanisty i będziesz się trudził tworzeniem samego siebie i świata, w którym żyjesz zgodnie z orientacją BYĆ, chociaż niektórzy okrzyczą Cię... donkiszotem”.


Maria Dudzikowa po ukończeniu filologii polskiej na uniwersytecie poznańskim rozpoczęła pracę w szkolnictwie podstawowym, a następnie średnim, interesując się równocześnie teoretycznym podstawami wychowania oraz jego metodyką. W 1970 podjęła studia doktoranckie, a następnie pracę w Zakładzie Teorii Wychowania Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza, gdzie pełni funkcję adiunkta. Pracę doktorską pisała pod kierunkiem prof. Heliodora Muszyńskiego. Wraz z kierowanym przez niego zespołem badawczym brała udział w opracowywaniu teoretycznych założeń systemu wychowawczego szkoły podstawowej i jego naukowej weryfikacji. Uczestniczyła również w pracach nad modernizacją szkoły średniej.

Jest współautorką, napisanej z H. Muszyńskim książki „Praca wychowawcza w toku nauczania” (1975), autorką „Wychowania w toku procesu lekcyjnego” (1978) oraz kilkudziesięciu artykułów adresowanych głównie do nauczycieli. W latach 1974-1981 współredagowała pismo „Życie Szkoły”. Obecnie przygotowuje do druku książkę pt. „Praca nad sobą młodzieży dorastającej. Charakterystyka, uwarunkowania”.

[Nasza Księgarnia, 1985]