Balys Sruoga – litewski poeta, prozaik, krytyk literacki, dramaturg i teatrolog, profesor Uniwersytetu Litewskiego w Kownie. Urodził się 2 lutego 1896 r. w Baibokai niedaleko Birż, słynnej posiadłości Radziwiłłów. Ukończył gimnazjum realne w Poniewieżu, studiował w Petersburgu i w Moskwie. Pracował w redakcji dziennika "Lietuvos". W 1924 roku uzyskał stopień doktora filozofii na uniwersytecie w Monachium. Pracował początkowo w Kownie, a następnie na Uniwersytecie w Wilnie, gdzie wykładał historię, literaturę rosyjską i teatrologię.

W marcu 1943 r. został aresztowany i jako więzień nr 21319 osadzony w obozie koncentracyjnym Stutthof. Początkowo pracował w komandzie leśnym, następnie przydzielono go do pracy w obozowej kancelarii. Uczestniczył w tzw. Marszu Śmierci. Został wyzwolony przez armię rosyjską w okolicy wsi Godętowo w 1945 r. Po drugiej wojnie światowej działał i pracował w Wilnie. Represje, jakich doznał w Stutthofie, odcisnęły piętno zarówno na jego psychicznym, jak i fizycznym zdrowiu.

Zmarł 16 października 1947 r. Jest pochowany na Cmentarzu na Rossie.


"Z trudem przyswajając mądrości obozowego obrządku, po raz pierwszy w życiu przy tej okazji dowiedzieliśmy się z ust szkieleciska, jakimi to straszliwymi, chorobliwymi nawykami opanowana jest litewska inteligencja. Tak, można się było wielu rzeczy nauczyć w obozie.
Przeszedłszy kurs wstępny, przyczepiwszy naszywki na piersiach i spodniach, pokrywszy ciało pasiastymi łachmanami, płacąc krwią za modną obozową fryzurę, staliśmy się pełnowartościowymi więźniami. Tego dnia do wieczora już nie niepokojono nas więcej. Jedynie Wściekły Tyrolczyk – Toni Fabro poradził nam, abyśmy raz i na zawsze dobrowolnie rozstali się z czymś takim, jak sumienie. Przegnać z duszy miraże przeszłości i rozpocząć nowe, pełne tajemnic wcielenie bandytów".

[Muzeum Stutthof w Sztutowie, 2013]