Maria Konopnicka występowała pod pseudonimami literackimi Jan Sawa, Marko, Jan Waręż. Urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach. Zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie. Młodość spędziła w Kaliszu. Na pensji, w której pobierała naukę, poznała E. Pawłowską, późniejszą pisarkę Elizę Orzeszkową. W 1862 wyszła za mąż za ziemianina J. Konopnickiego i zamieszkała w majątku Bronów. Wychowała sześcioro dzieci. Podróżowała po Francji, Włoszech, Szwajcarii, Austrii, Niemczech i Czechach. Debiutowała wierszem „W zimowy poranek”. Redagowała kobiece pismo „Świt”. Była czynnie zaangażowana w walkę o wyzwolenie narodowe. Spod jej pióra wyszła słynna „Rota”. Jest autorką wielu utworów poetyckich. Do historii polskiej literatury przeszła jednak głównie jako autorka twórczości dziecięcej. Do jej najlepszych osiągnięć należy baśń fantastyczna „O krasnoludkach i o sierotce Marysi”, nowela „Nasza szkapa”, baśń poetycka „Na jagody”, czy wspaniałe komiczne przygody Pimpusia Sadełki. Warto również wspomnieć o eposie opowiadającym o losie chłopskich emigrantów „Pan Balcer w Brazylii”. Konopnicka była również tłumaczem literatury europejskiej. Na 25-lecie pracy literackiej podarowano jej dworek w Żarnowcu pod Krosnem.

[Beskidzka Oficyna Wydawnicza, [brak daty wydania]]