Alfonsas Bieliauskas (ur. w 1923 r.) zaliczany jest do czołowych prozaików litewskich. Dotąd ukazały się w polskim przekładzie dwie jego powieści: „Róże kwitną czerwono” (KIW 1963) i „Romans kowieński” (PIW 1969). Krytyk Krystyna Kuliczkowska nazwała „Róże” odpowiednikiem (przy zachowaniu wszystkich proporcji) „Popiołu i diamentu” Andrzejewskiego, natomiast J.M. Gisges. pisząc o „Romansie kowieńskim”, powiedział m.in. o autorze, iż „jest bliski francuskiemu sartre'owskiemu egzystencjalizmowi". Jego powieść „Jeszcze się spotkamy, Wilmo...”, która zyskała sobie dużą popularność no Litwie oraz doczekała się licznych przekładów (m.in. wydania w NRD), ukazuje losy maturzysty Sauliusa, rzuconego przez wojnę do procy przy wyrębie lasów na północnych obszarach ZSRR, oraz Wilmy, młodej dziewczyny narodowości niemieckiej, ich przeżycia, konflikt Wilmy z ojcem, który wyjechał do Rzeszy – wszystko to stanowi treść tej ciekawej książki.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975]