Od razu zniechęciłam się do pani Burdzy. Wszystkie jej pytania i puenty są dla mnie bezsensowne i niepotrzebne. Gdyby jej "teksty" wyrzucić, a wypowiedzi Maleńczuka zostawić w formie monologu, książkę czytałoby się o wiele przyjemniej (moim zdaniem).

Co do treści...

Faktycznie – jak sam tytuł wskazuje – mowa jest głównie o ćpaniu i chlaniu. Więc nie rozumiem pretensji niektórych czytelników, że tekst jest jaki jest. Odniosłam też wrażenie, że momentami Maleńczuk jest jakby niekonsekwentny w swoich wypowiedziach. Raz mówi tak, zaraz potem – odwrotnie. Ale to raczej u niego normalne. Wystarczy obejrzeć kilka wywiadów z nim, by się o tym przekonać.

Ogólnie książka nie wniosła zbyt wielu wartościowych informacji do mojego życia, ale być może kiedyś jeszcze pan Maciej popełni lepszą pozycję.