Anna 46 - użytkownik BiblioNETki

Poniższy tekst dedykuję Czupirkowi z podziękowaniem i uściskami za „Ostatniego bohatera”. Podobno w każdym dorosłym tkwi odrobina dziecka. I to jest piękne, pod warunkiem, że nie zachodzi następująca sytuacja: jesteś w ulubionym sklepie, trzymasz w rękach upragnioną od dawna książkę, spoglądasz na cenę i masz ochotę rzucić się na ziemię i wrzeszczeć, i kopać, i gryźć... Natomiast piękna jest dziecięca wrażliwość, fantazja, wyobraźnia i wiara „w niemożliwe”. Macie to jeszcze? Choć odrobink...

„Przy rogu Broad-Wayu i Alchemików wznosił się znajomy budynek. Miał ozdobną, ale pokrytą brudem fasadę. Dach skolonizowały gargulce. Wykute nad wejściem motto głosiło pokruszonymi literami: DESZCZ NI ŚNIEG, NI MROK NOCY NIE PSZESZKODZOM POSŁAŃCOM W WYPEŁNIENIU OBOWIONZKU. W lepszych czasach mogło to być prawdą, ale ostatnio ktoś uznał za stosowne przybić do muru załącznik o treści: ALE LEPIEJ NIE PYTAJ O: skały trolle z kijami wszelkiego typu smoki panią Cake wjelkie zielone stw...

„W odległym, trochę już zużytym układzie współrzędnych, na płaszczyźnie astralnej, która nigdy nie była szczególnie płaska, skłębiona mgiełka gwiazd rozstępuje się z wolna... Spójrzcie…” [1]. A nie, przepraszam, to nie ten tom! Kolejna opowieść ze Świata Dysku ma taki początek: „Polly ścięła włosy przed lustrem. Miała trochę wyrzutów sumienia z powodu tego, że nie ma z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia”[2]. Borogravia: kraina leżąca w okolicy Überwaldu (wg mojej Mappy - w kierunku kr...