Iluzja - użytkownik BiblioNETki

"Miejsce zwane domem" Książka jest napisana bardzo umiejętnie, a i pomysły też są nieprzeciętne, lecz kończy się jak brazylijska telenowela. Jest ona wciągająca, ale niestety nie refleksyjna. Po prostu przeciętna powieść o trudnej miłości, gdzie młoda dziewczynka zakochuje się w dużo starszym od siebie chłopcu, który jest dręczony przez ojca alkoholika. Pierwsza część książki bardziej mi się podobała, bo w drugiej przeważały huraoptymistyczne wydarzenia, gdzie w/w chłopak ucieka z domu i ...

W książce stykamy się z politeistyczną kulturą dość prymitywnych ludzi, którzy są odzwierciedleniem stereotypowych osobników w naszym rzeczywistym świecie. Książka opowiada o zachowaniach grupowych, które utrwalają się i ugruntowują z każdym pokoleniem. Ludzie z wioski Jona nie są w istocie źli, bo mimo tego, że przekroczył Tabu (rzekę), nie wyrzekają się go i wciąż traktują jak swojego, chociaż się go obawiają. Terakowska przedstawiła, w jaki sposób twarde przeświadczenia zacierają się, ale...

Na okładce wydawcy napisali, że to trzymający w napięciu kryminał. Szkoda, że nie jest to prawdą. Książka jest przesycona nieudolnie skonstruowanym wątkiem miłosnym. Dialogi są naiwne, a czytelnik czasami ma wrażenie, jakby autor korzystał ze słownika przymiotników. Niektóre zdania może są barwne i ciekawe. Autor pięknie opisuje przyrodę, lecz naiwna fabuła i nużące dialogi sprawiają, że książki wcale nie czyta się przyjemnie.