m. - użytkownik BiblioNETki

"Kamienie..." czytałam już jakiś czas temu i to może wydać się nieprawdopodobne, ale często do niej wracam myślami. W gruncie rzeczy Kamiński napisał ją w oparciu o dzieniki jednego z bohaterów, sam nie był też mistrzem narracji. Jednakże "Kamienie..." czyta się z zapartym tchem, a bohaterów darzy się sympatią od pierwszej chwili. Co ma w sobie ta książka poza głębokim patriotyzmem, który nie każdemu pasuje? Realia wojny opowiedziane z partyzanckim poczuciem humoru; akcje sabotażowe p...

z tej racji, że znalazłam ją w wykazie lektur obowiązkowych. Połknęłam jednym niemalże duszkiem. Bardzo nie lubiłam, gdy coś zmuszało mnie do oderwania się od niej. Świetny portret psychologiczny Wokulskiego. Odnosiłam wrażenie, że "tego pana to ja skądś znam". Panny Łęckiej szczerze nienawidziłam, pani Wąsowskiej życzyłam jak najlepiej. Każda z postaci budziła we mnie bardzo żywe uczucia, co jest dowodem geniuszu osoby, która je stworzyła. Poza tym świetnie przedstawiona sytuacja polskich...

Fabuła poniekąd banalna. Bo cóż wielkiego - miłość ucznia do pięknej pani profesor. Trochę tajemnicy, trochę niedomównień. Ale. Diabeł i piękno mają tę wspólną cechę, że tkwią w szczegółach. "Madame" czyta się wybitnie gładko. Połyka się ją. Chce się jej. Pragnie się, żeby nie miała końca. Genialna narracja. Wspaniały klimat. Książka elitarna, poprzetykana francuszczyzną; autor zakłada, że czytelnik jest osobą wszechstronną na tyle, żeby znać fachowe pojęcia muzyczne, znać niem...