Książka: Klub mało używanych dziewic

Jak już część z Was wie, ja książki tej autorki całkiem lubię ;) Długo czekałam na skompletowanie cyklu, nie chciałam zaczynać czytania bez posiadania całości. I w końcu się udało. Jest to historia czterech koleżanek ze szkolnej ławy, które spotykają się po latach na powtórce ze studniówki. Są samotne (oprócz jednej), trzy z nich leczą się u psychiatry. Dochodzą do wniosku, że chociaż wiele im się w życiu udało, to jednak coś jeszcze mogłyby zmienić na lepsze. Działając pod wpływem impulsu za...

Mnóstwo mieszanych uczuć wywołały we mnie: "Klub mało używanych dziewic" oraz "Dziewice, do boju!" Moniki Szwai. Na pewno wspaniale czyta się te książki: szybko i nie trzeba nadwyrężać mózgu. To doskonała lektura do poduszki, do parku, na plażę. Autorka ma całkiem imponującą wiedzę, chociażby z zakresu systemu oświaty czy w zakresie robienia drinków. I urządzania ogrodów. Ponadto z feministycznego punktu widzenia, mimo w gruncie rzeczy szczęśliwych rozwiązań, czyli obrzydliwych happy endów, ...

Monika Szwaja twierdzi, że zbyt późno zadebiutowała, żeby dopiero szukać własnych dróg literackich - ona sama chce pisać dla wszystkich, którzy tak jak jej bohaterki znają smak walki z przeciwnościami losu, wiedzą, że świat nie składa się wyłącznie z ciemnych stron i że "sol omnibus lucet" - słońce świeci wszystkim. Liczba sprzedanych książek i pozycje na listach bestsellerów świadczą o tym, że nie jest w poglądach odosobniona. Wrażliwość społeczna, znajomość ludzkiej psychiki, umiejętność obserwacji (wiele lat pracy w charakterze reporterki telewizyjnej!), swoboda w poruszaniu się po świecie literatury, sztuki i kultury, poczucie humoru, barwny i potoczysty język to zasadnicze cechy jej pisarstwa. Niektórzy twierdzą, że należałoby ją przepisywać na receptę - jako lek antydepresyjny...

"Klub Mało Używanych Dziewic" to - wbrew prowokującej nazwie - coś niemal tak niewinnego, jak drużyna harcerska. Matkami założycielkami są cztery niezależne kobiety, których celem nie jest złapanie wreszcie chłopa (nie da się ukryć, lata lecą), lecz - w pewnym sensie - poprawianie rzeczywistości. Mają w sobie coś z dzielnych pozytywistek, choć, broń Boże, nie są w typie Siłaczek padających na posterunku. Skuteczność - oto ich dewiza. Inteligencja i wdzięk pomagają im osiągać cele. Może nie wszystkie i może nie do końca, ale życie nie ma przecież wiele wspólnego z bajkami poczciwej babuni...

[Sol, 2007]