Książka: Na południe od granicy, na zachód od słońca

„- Zawsze mi się wydawało, że na południe od granicy znajduje się coś cudownego. - Na przykład co? Shimamoto odgarnęła do tyłu włosy i lekko zebrała je za głową. - Sama nie wiem. Coś pięknego, dużego i miękkiego”[1]. To już druga książka Murakamiego, którą przeczytałem w tym roku. Pierwszą przeczytałem ze zdumienia – ten pisarz i reportaż? To nigdy nie szło w parze. Tymczasem „Podziemie: Największy zamach w Tokio” okazało się świetnym reprezentantem swojego gatunku. Tym razem postanowiłem...

Scena rodem z filmu "Casablanca". Dym gromadzi się pod sklepieniem sufitu, w tle zespół cicho przygrywa "The Star-Crossed Lovers" Duke'a Ellingtona, gdzie saksofon wychodzi na plan pierwszy i powoli snuje swoją opowieść, podczas gdy po wielu latach dochodzi do spotkania pomiędzy nimi... On - Hajime, dobrze ubrany dżentelmen, właściciel dwóch świetnie prosperujących klubów jazzowych, mąż, ojciec dwójki dzieci. Ciągle szukający wiatru w polu. Rozrywany niekiedy przez drzemiące w nim pokusy, za ...

"Ludzie chcą, by coś nimi wstrząsnęło. Dziewięć występów na dziesięć lepiej zapomnieć, ale wszyscy czekają na ten dziesiąty raz, na to uniesienie. To właśnie potrafi ruszyć świat z posad. Sztuka"[1]. "Na południe od granicy…" w pewnym stopniu można by nazwać tym dziesiątym razem. Jest to bowiem mądra powieść, która nakazuje nam przestawić się na inne rejestry. Te bardziej nostalgiczne. Nakazuje nam przemyśleć po raz kolejny parę dobrze nam znanych kwestii. Tekst Murakamiego jest nieznośnie pr...

"Na południe od granicy, na zachód od słońca" to chyba moja ulubiona książka Murakamiego. Już sam tytuł intryguje... Historia opowiedziana przez japońskiego prozaika, pomimo całej swej egzotyczności związanej z miejscami, imionami, zwyczajami, pojęciem estetyki, jest zaskakująco uniwersalna i bliska sercu każdego czytelnika. Haime, przechowując w pamięci wspomnienie ukochanej z młodości, daje się ponieść nurtowi życia i poprzestaje na zadowoleniu swoich pragnień pozorami szczęścia. Głębok...

Lektura tej powieści Murakamiego była moim pierwszym literackim spotkaniem z japońskim pisarzem, po którym nijak nie jestem w stanie pojąć, dlaczego jest obecnie tak chętnie czytany, a jego książki sprzedają się tak dobrze. Bohaterem i jednocześnie narratorem jest mężczyzna w średnim wieku, który najpierw cofa się w przeszłość i dość barwnie ukazuje koleje swej społecznej, emocjonalnej i seksualnej inicjacji. Dowiadujemy się, iż w dzieciństwie Hajime dość mocno związał się z dziewczynką o imi...

Do modnych aktualnie pisarzy podchodzę zazwyczaj z pewną rezerwą, wzmaganą przez lekturę entuzjastycznych notek wydawniczych, pełnych przedrukowanych z zachodniej prasy superlatywów (w rodzaju „genialna powieść”, „bestsellerowe dzieło”, „wyjątkowy talent”) oraz informacji o liczbie sprzedanych egzemplarzy i wysokości otrzymanych przez autora zaliczek; nie ukrywam, że w takiej sytuacji kieruję się głównie opiniami darzonych przeze mnie zaufaniem krajowych recenzentów, ze szczególnym uwzględnienie...

Mimo że książka jest króciutka, to moim zdaniem chyba najlepsza z książek Murakamiego. To genialny pisarz. Potrafi oddać emocje bez jednego przekłamania. Czujemy, że jego bohaterowie, mimo częstej magicznej otoczki, są tak prawdziwi jak ty czy ja. Na kartkach jego książek możemy znaleźć opisy naszych uczuć, tak trafne, że nie ujęlibyśmy tego lepiej. A przy tym całym realizmie, jego książki są pewnego rodzaju przypowieściami. Ale nie prymitywnymi powiastkami mającymi pomóc odmienić nasze życie, k...

Jestem zafascynowana kulturą japońską, dlatego pisarz Murakami Haruki jest dla mnie niesamowitym źródłem informacji na temat japońskiej wizji uczuć w literaturze. W jego książkach pojawia się motyw mężczyzny cierpiącego z miłości z różnych powodów. W tym przypadku główny bohater tęskni za swoją pierwszą miłością, którą po latach spotyka. Główny bohater u Murakami, to mężczyzna trochę podobny do niego, który pracował lub zetknał się z wydawnictwem. Uwielbiam atmosferę jego książek. Każdy szczegół...

Hajime i Shimamoto przyjaźnili się w dzieciństwie. Shimamoto, kiedy była mała, zachorowała na polio i od tego czasu miała sparaliżowaną jedną nogę. Hajime był jedynakiem, trochę rozpuszczonym i egoistycznym. Można powiedzieć, że byli zakochaną parą: po szkole godzinami słuchali razem płyt, rozmawiali i trzymali się za ręce. Potem ich drogi się rozeszły.

Hajime jest już dorosły. Ma żonę, dwójkę dzieci, prowadzi bar jazzowy. Powodzi mu się nieźle i ogólnie można go określić jako „odnoszącego sukcesy mężczyznę w średnim wieku”. I wtedy w jego życiu, po dwudziestu pięciu latach, ponownie zjawia się Shimamoto. Nie widzieli się od czasu, gdy mieli dwanaście lat. Już nie jest kaleką - miała operację i jej noga jest zupełnie sprawna. Hajime patrzy na nią zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy słuchali razem muzyki. Teraz naprawdę dostrzega w niej kobietę. A Shimamoto najwyraźniej skrywa przed nim jakąś mroczną tajemnicę. Jest jednak przez to bardziej pociągająca. Hajime musi przemyśleć od nowa całe swoje życie i zastanowić się, czy warto ryzykować utratę pracy, dzieci, kobiety, z którą ożenił się może z miłości, ale na pewno bez namiętności - by odnowić związek z pierwszą, prawdziwą ukochaną.

[Wydawnictwo Muza SA, 2006]

Zaczynasz czytać książkę, ma piękną niebieską okładkę, czytasz kilka stron. Hajime jest taki podobny do Ciebie. I czujesz "to". Tak, to jest "flow". Toniesz w onirycznej atmosferze, zaczynasz myśleć, odczuwać, delektować się otoczeniem. Otwierają Ci się szerzej oczy. Twój świat przechodzi z cwału w spacer. Otaczają Cię ludzie bliżsi i dalsi. Tak rzadko dostrzegasz ich... Czego tak naprawdę oczekujesz od życia? Czy jestes gotów rzucić wszystko i szukać sensu i szczęścia? Gdzie ono jest dla Ci...

Bohater miota się, podążając bezwiednie za swym losem, sprzeciwia się ułożonemu życiu, buntuje, by powrócić i pełnić rolę, jakiej wymaga od niego rodzina i społeczeństwo czy też wbić się w tryby monotonnego życia. Pozytywne jest to, że uświadamia sobie, iż to nie jest do końca to, czego pragnął, że rodzina, pieniądze i spokojne życie nie muszą być wyznacznikiem szczęścia. Podoba mi się, że - nie tylko w tej książce - Murakami przedstawia bohatera poszukującego siebie, miłości, życia. Człowie...