Książka: Wichrowe Wzgórza

Recenzuje: Justyna Sikora „Wichrowe Wzgórza” to zdecydowanie najpopularniejsza i najpoczytniejsza powieść pióra Emily Brontë, choć coraz częściej spotykam się z hipotezą, jakoby autorem tej książki był brat jej – Branwell. Wielka namiętność, niespełniona miłość – te tematy stanowiły inspirację dla niejednego pisarza z początków XIX wieku. Po niedawnej lekturze biografii „Charlotte Brontë i jej siostry śpiące” autorstwa Eryka Ostrowskiego (polecam z całego serca) jestem pełna podobnych prz...

[w recenzji odwołuję się do szczegółów fabuły i zakończenia] „Wichrowe Wzgórza” Emily Brontë to jedno z niekwestionowanych arcydzieł literatury światowej, wielokrotnie wznawiane i będące inspiracją dla następnych twórców (powstał szereg w większości nieudanych ekranizacji, parę powieściowych kontynuacji spisanych inną ręką, a nawet piosenka „Wuthering Heights”, która przyniosła Kate Bush popularność). Od chwili publikacji w 1847 roku zachwycało i gorszyło kolejne pokolenia czytelników. Wspó...

Poczas pobytu w Liverpoolu pan Earnshaw, mieszkający na Wichrowych Wzgórzach, znajduje małego chłopczyka. Daje mu imię Heathcliff i postanawia zabrać go ze sobą do domu. Heathcliff szybko akceptuje swoich przybranych rodziców i rodzeństwo: Katarzynę i Hindleya. Między Katarzyną a Heathcliffem tworzy się silne uczucie, natomiast Hindley go nienawidzi. Kiedy umiera pan Earnshaw, Hindely staje się głową rodziny. Coraz silniej okazuje Heathcliffowi swoją niechęć, Katarzynę traktuje jak zło koniec...

"Wichrowe Wzgórza" to nietypowa książka. Wyłamuje się ona z konwenansów i standardów wiktoriańskiego społeczeństwa; napisana przez kobietę - w czasie, kiedy „równouprawnienie” było słowem co najmniej nieprzyzwoitym, traktuje o zjawiskach paranormalnych i niezwykłych, choć wówczas preferowano powieści o charakterze raczej przyziemnym, a przede wszystkim mówi o sile uczuć nie w sposób moralizatorski i pouczający, ale tajemniczy i mroczny. Niestety, na tym mogłabym poprzestać, jeśli chodzi o p...

"Wichrowe wzgórza" to opowieść o miłości. Nie jest to jednak klasyczny romans, to historia chorej, szaleńczej, tragicznej miłości. Miłości dalekiej od romantyzmu, czułości i delikatności. Granica między tą miłością a nienawiścią zaciera się; zarówno Heathcliff, jak i Katarzyna pałają głębokim uczuciem i pasją, które zawładnęły ich ciałami, umysłami i duszami. Uczucie to popycha ich do czynów, które postrzegane są przez otoczenie jako czyny szaleńców, ludzi obłąkanych. I tak jest w rzeczywistości...

Wspaniała książka. Historia miłości dwóch istot o jednej duszy, ale i o egoizmie, zazdrości i zemście - słowem: prawdziwy romans. Niezapomniane postaci, z których chyba żadna nie jest tak do końca dobra lub zła, a każda jest na tyle wyraźna, że sama w sobie staje się pewnego rodzaju modelem. Niesamowita atmosfera, stworzona przez wrzosowiska, wichury i sny, których nie sposób wyjaśnić. I miłość. Miłość silniejsza od śmierci, ale jednak niespełniona i powodująca rozpacz i rozdzierającą tęsknotę. ...

"Wichrowe wzgórza" są niezwykłą historią o burzliwej, namiętnej i niespełnionej miłości dwojga ludzi. W niezwykły sposób opisuje ogrom ludzkiego cierpienia oraz nienawiści. Ukazuje destrukcyjną stronę wielkiego uczucia. Zderzenie silnych, wyrazistych charakterów oraz połączenie trzymającej w napięciu akcji z doskonale dopasowanymi do tematyki opisami krajobrazów nadaje książce niepowtarzalny klimat. Mimo że powieść ta może sprawiać wrażenie przygnębiającej, a niektóre postacie wydają się zby...

"Wichrowe Wzgórza" to niesamowita historia miłości Heathcliffa i Katarzyny, opisana przez Emily Brontë - jedną z popularnych sióstr Brontë (Charlotte Brontë - "Dziwne Losy Jane Eyre" - również gorąco polecam). Opowiada ona losy dwojga ludzi, którzy pokochali się miłością silną, wieczną, pełną namiętności. Katarzyna pochodziła z bogatego domu. Odkąd jej ojciec przygarnął małego Cygana Heathcliffa pod swój dach, natychmiast znalazła w nim szczerego przyjaciela. Oboje byli bardzo dumni, mieli w...

Nie bez kozery tytuł pierwszego polskiego wydania jedynej powieści Emily Bronte brzmiał "Szatańska miłość". Używane współcześnie "Wichrowe Wzgórza" odpowiadają angielskiemu oryginałowi i oddają atmosferę powieści, którą to dzieło pisane na progu epoki wiktoriańskiej odziedziczyło bezsprzecznie po wyspiarskich powieściach grozy, takich jak na przykład romanse grozy Ann Radcliffe. Emily, jak powiadają znawcy, z którymi zgodzi się większość czytelników, była najzdolniejszą z sióstr Bronte - książki...

"Pełne dzikości i zawiłe, jak korzenie, z których wyrastają wrzosowiska"​.

Charlotte Brontë


"Jedyne dzieło literackie, które zbliżone jest do szekspirowskiego »Makbeta« albo »Króla Leara« poprzez swoją nieokrzesaną namiętność i nieuchronną tragedię".

Kathryn White


"O tym, co opowiedziane jest w »Wichrowych Wzgórzach«, w XIX w. nie śmiano myśleć. Po stu sześćdziesięciu latach szok pozostaje ten sam. Nigdy nie odważono się powieści wiernie sfilmować. Spośród książek sióstr Brontë »Wichrowe Wzgórza« wyróżnia zdecydowanie męski charakter, brutalność oraz dominujący w utworze dialekt. Dopiero prezentowany obecnie nowy przekład Piotra Grzesika oddaje rzeczywisty język tej powieści. Chropowaty, grubiański, rodem z miejscowej oberży, zawiera »słowa wydrukowane ze wszystkimi swoimi literami, słowa, które zwyczaj każe przedstawiać zaledwie przez pierwszą i ostatnią literę oraz pozostawienie pustej linii wypełniającej odstęp« - jak mówiła o nim Charlotte Brontë. I, co bardzo istotne, grozę dopełnia o charakterystyczny dla »Wichrowych Wzgórz« humor".

Eryk Ostrowski


Akcja "Wichrowych Wzgórz"​ rozgrywa się na przełomie XVIII i XIX w. Earnshaw, właściciel majątku Wuthering Heights, przywozi do domu bezdomnego, cygańskiego chłopca, którego znalazł na ulicach Liverpoolu i nakazuje własnym dzieciom traktować go jak brata. Pomiędzy przybyszem a małą Cathy rodzi się więź tak silna, że z czasem przestają się oni liczyć nie tylko z konwenansami, ale i z ludźmi, wśród których żyją. Namiętność Heathcliffa i Catherine obnaża mroczną stronę ludzkiej natury, jest mściwa, wszechogarniająca i dzika jak wrzosowiska Yorkshire. Bohaterowie powieści Brontë płacą za to najwyższą cenę, a za ich błędy musi odpokutować następne pokolenie…


[Wydawnictwo MG, 2021]

Najpiękniejsza romantyczna opowieść o miłości! Główni bohaterowie fascynują od samego początku. Katy i Heathcliff są dla siebie stworzeni. Nie łączy ich uczucie. Oni są jednością, nie zwykłymi przyjaciółmi. Dopełniają się, są jednym bytem. Nie pragną dla siebie nawzajem kwiatków i słodkich serenad. Pragną nieustannej obecności drugiej osoby, bez względu na okoliczności, bez względu na przeszkody i trudności. Potrafią być dla siebie okrutni, bywają zachłanni, gwałtowni, nierozumni - ale kochają s...

Muszę przyznać, że gdy sięgałam po "Wichrowe wzgórza" byłam pewna, iż to kolejne klasyczne romansidło. Jednak już po przeczytaniu pierwszych stron przekonałam się, że tak nie jest. "Wichrowe wzgórza" to opowieść o miłości, która trwa wiecznie i nie ustaje nawet po śmierci. Nie będę zdradzać szczegółów, napiszę tylko, że treść książki to wspomnienia pewnej służącej. Naprawdę warto przeczytać tę powieść!!!

Cudowna książka. Naprawdę warta przeczytania. Historia, w której główną rolę grają nie słodkie umizgi dżentelmena do damy, tylko namiętność, zemsta i gniew. Chwilami przerażało mnie okrucieństwo Heathcliffa, ta łatwość, z jaką zadawał ból ludziom ze swojego otoczenia, a z drugiej strony jednak nie ocenia się jego zachowań negatywnie. Gorąco polecam.