Książka: Nie ma kto pisać do pułkownika

Jedno z najlepszych opowiadań Gabriela Garcíi Márqueza. Bohaterem jest 75-letni pułkownik, który od kilkudziesięciu lat z niezachwianą wiarą czeka na przyznaną mu za zasługi wojenne rentę. Pułkownik, pomimo nędzy i ciężkiej choroby żony, ciągle zachowuje optymizm, jest dobrej myśli i wierzy, że "nigdy nie jest za późno, aby się coś wydarzyło". Akcja utworu rozgrywa się współcześnie w małym, południowoamerykańskim miasteczku. Fabuła opowiadania jest wstępem do wydanej 6 lat później powieści "Sto ...

Bohaterem jednego z najlepszych opowiadań Garcíi Márqueza pt. „Nie ma kto pisać do pułkownika” jest siedemdziesięsiopięcioletni mężczyzna, który po śmierci syna znalazł się wraz z żoną w skrajnej nędzy. Chory i osamotniony, do ostatniej chwili nie traci optymizmu i pogody ducha, wciąż czekając na rentę dla weteranów. Pułkownik, postać wzruszająca w swej niebywałej naiwności, pełen prostoty, obdarzony niemal dziecinną wrażliwością, który ma jednakże silne poczucie godności i umie zdobyć się na desperacką obronę swego marzycielsko pojmowanego honoru, przeżywa dramat zapomnianego i samotnego człowieka.

Mistrzowski styl Gabriela Garcíi Márqueza, uderzający lapidarnością, a zarazem niezwykłą celnością i siłą wyrazu, powoduje, że postać starego pułkownika na długo pozostanie w pamięci czytelnika.

[Wydawnictwo Literackie, 1973]