Książki w serii wydawniczej Lektury [PIW]

"Antygona" ("Antigone") Sofoklesa należy do najlepszych, najpoczytniejszych i najczęściej wystawianych sztuk spośród zachowanych dramatów antycznych. Jest to arcydzieło o charakterze uniwersalnym, ponieważ zawiera przekaz zawsze aktualny i dla ludzkości, i dla człowieka jako jednostki. Sofokles głosi, że godność ludzka jest niezbywalna, że nie przekreśla jej nawet najgorszy czyn, bo brat, chociażby był zdrajcą, nie przestaje być bratem i człowiekiem, nie staje się rzeczą, którą można rzucić psom...

Wszystko w tym dramacie budzi skojarzenia z dramatem szekspirowskim: zaczarowany las, wróżka zakochana w wiejskim głupku, czy żądza władzy nazbyt łatwo sięgająca po zbrodnię, niepomna władzy sumienia, która dosięga nawet zwycięzców. Można z tego czynić zarzut, ale można też widzieć w tym twórcze wykorzystanie i przetworzenie najlepszych europejskich wzorców dramatycznych. Tak widziana "Balladyna" staje się ważnym ogniwem polskiego romantyzmu, z jego oryginalną wizją natury, człowieka i słowiańsk...

Johann Wolfgang Goethe (1749-1832) już za życia został uznany za jednego z najwybitniejszych poetów literatury niemieckiej i światowej. U progu kariery zdobył sławę jako czołowy przedstawiciel pokolenia okresu "burzy i naporu". W późniejszych utworach powrócił do ideałów klasycznych, zawsze jednak zachowując oryginalność i niezależność myśli i stylu poetyckiego, czego ucieleśnieniem stał się „Faust”. „Cierpienia młodego Wertera” rozsławiły nazwisko Goethego w całej Europie. Sama zaś powieść s...

Samuel Beckett, pisarz irlandzki, laureat Nagrody Nobla w 1969 roku. Dramaturg, powieściopisarz i poeta piszący po angielsku i francusku. Światową sławę przyniosła mu sztuka "Czekając na Godota". Od Sofoklesa, Szekspira i Dostojewskiego nikt nie ukazał w równie wstrząsający sposób losu człowieka, nikt nie zadał równie niepokojących pytań na temat istnienia i zbawienia. Ta ponura wizja absurdalnego świata ukazana jest z humorem. Beckett uczy nas śmiać się, jego śmiech działa oczyszczająco. "Cz...

Niemal natychmiast po premierze "Dżumę" (1947) okrzyknięto jedną z najbardziej humanistycznych książek w historii literatury. Równie szybko dostrzeżono w niej nie tylko reminiscencje wojennych doświadczeń pisarza, ale uniwersalną opowieść o naturze człowieka. Paradoksalnie, kronikarska relacja z fikcyjnej epidemii dżumy pustoszącej algierski Oran w latach 40. XX w., pełna jest wątpliwości i pytań o naturę zła i zasadność wyborów etycznych, które nie ustają nawet po opanowaniu choroby. Bohaterowi...

Dobre tłumaczenie to podstawa do zrozumienia tego niezwykłego dzieła, które można czytać wielokrotnie i na różne sposoby. W przekładzie Adama Pomorskiego "Faust" po raz pierwszy brzmi tak, jak go wymyślił Goethe: groteskowo, a zarazem bez zbędnych słów. Także główne postaci, które od wieków żyją własnym życiem - doktor Faust, Mefistofeles i Małgorzata - okazują się nieco inne niż ich wizerunki znane z teatru, opery czy kina. Ponadczasowa historia mężczyzny, kobiety i diabła w wersji odpowiad...

"Krótka i piękna kariera Zenona Ziembiewicza zakończona tak groteskowo i tragicznie" pokazuje, jak kolejne kompromisy moralne prowadzą bohatera do całkowitej katastrofy. Wskutek powikłań życia osobistego staje się on ofiarą zemsty uwiedzionej i porzuconej dziewczyny, w działalności publicznej natomiast - na tle kryzysu lat trzydziestych - do jego upadku przyczynia się deprawujący mechanizm władzy, który każe przekraczać niebezpieczną granicę odpowiedzialności moralnej. Ta znakomicie napisana ...

"Pani Bovary", powieść oparta na drobiazgowej obserwacji i skondensowana w formie pełnej świetności, a zarazem bardzo wstrzemięźliwej, stanowi arcydzieło literatury współczesnej. Realizm Flauberta nigdy nie jest banalną kopią zewnętrznych pozorów. Wszystkie jego postacie są tak starannie przemyślane, że mimo całej swojej przeciętności gruntownie różnią się między sobą i każda z nich ma własne oblicze. Emma Bovary należy niewątpliwie do najlepszych osiągnięć Flauberta: to postać niezmiennie żywa,...

- Spal moje listy i niewydane książki - polecił umierający na gruźlicę Franz Kafka Maksowi Brodowi. Ten na szczęście nie posłuchał. W 1925 r., rok po śmierci przyjaciela sprzeniewierzył się jego woli i opublikował "Proces". Powieść, którą Kafka uważał za bezwartościową, wkrótce zdobyła światowy rozgłos i unieśmiertelniła jej autora. To w "Procesie" najpełniej widać leitmotiv twórczości praskiego pisarza - konflikt jednostki z wszechpotężną, irracjonalną instytucją bezpardonowo ingerującą w życie...

Autor "Świętoszka", najwybitniejszy komediopisarz francuski, a zarazem aktor i dyrektor teatru, pięć lat walczył o wystawienie swojej sztuki na scenie - pokazał ją królowi w 1664 roku, natomiast publiczności dopiero w roku 1669. Tak bardzo utwór ten bulwersował współczesnych ostrym, krytycznym obrazem obyczajowości XVII-wiecznej Francji. W tym znakomitym studium obłudy obok postaci głównego bohatera przedstawił też Molier barwną galerię typów uosabiających wieczne ludzkie wady oraz zbudował ...

Największy skandal towarzyski w Krakowie przełomu wieków: ogólnie znane i szanowane nazwiska na teatralnym afiszu! Znana pisarka, ekscentryczni poeci, a nawet panny na wydaniu - bohaterami dramatu. A pośród nich - historyczne, mitologiczne i fantastyczne postaci, które na jedną noc zstępują z płócien, ksiąg i zbiorowej wyobraźni, by wypełnić roztańczoną chałupę. Weselne Polaków rozmowy, wpisane w rytm tańca, w jednym zdaniu, w dwóch słowach, między ironią a tragizmem. Przenikliwa weryfikacja ...

"Zemsta" należy do najbardziej znanych komedii Fredry. Akcja rozgrywa się w zamku, którego dwie części zamieszkują Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek. Konflikt wybucha w momencie, kiedy Rejent zaczyna naprawiać zniszczony mur, stanowiący granicę między należącymi do nich częściami zamku. Powodem tego jest chęć przeszkodzenia w rozwoju uczucia łączącego syna Rejenta i wychowanicę Cześnika, którzy przekradają się do siebie przez dziury w murze. Klara i Wacław opracowują więc swój plan, próbując...