Książki w serii wydawniczej Lektury Wszech Czasów

Największy skandal towarzyski w Krakowie przełomu wieków: ogólnie znane i szanowane nazwiska na teatralnym afiszu! Znana pisarka, ekscentryczni poeci, a nawet panny na wydaniu - bohaterami dramatu. A pośród nich - historyczne, mitologiczne i fantastyczne postaci, które na jedną noc zstępują z płócien, ksiąg i zbiorowej wyobraźni, by wypełnić roztańczoną chałupę. Weselne Polaków rozmowy, wpisane w rytm tańca, w jednym zdaniu, w dwóch słowach, między ironią a tragizmem. Przenikliwa weryfikacja ...

"Zemsta" należy do najbardziej znanych komedii Fredry. Akcja rozgrywa się w zamku, którego dwie części zamieszkują Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek. Konflikt wybucha w momencie, kiedy Rejent zaczyna naprawiać zniszczony mur, stanowiący granicę między należącymi do nich częściami zamku. Powodem tego jest chęć przeszkodzenia w rozwoju uczucia łączącego syna Rejenta i wychowanicę Cześnika, którzy przekradają się do siebie przez dziury w murze. Klara i Wacław opracowują więc swój plan, próbując...

"Romeo i Julia" należy do najwybitniejszych sztuk Shakespeare'a. I chociaż to tragedia, tryska ona wręcz życiem renesansowej Werony: miłość i nienawiść, młodość i radość życia, słabostki i ułomności ludzkie decydują o jej niepowtarzalnej atmosferze. Zaskakujące też, jak wielka jest tu rola przypadku. Wina nie wynika z działań bohaterów, ale z tajemniczych zrządzeń losu. Romeo i Julia spotykają się przypadkiem, przypadkiem Romeo staje się zabójcą Tybalta, a wreszcie ciągiem niezamierzonych przypa...

Jest to autentyczna historia szkockiego marynarza - rozbitka, który na początku XVIII wieku spędził kilka lat na bezludnej wyspie, walcząc samotnie z naturą i przeciwnościami. Jego determinacja, zaradność, umiejętność dawania sobie rady w zupełnie nieznanych warunkach, niewiarygodne przygody zostały opisane żywo i plastycznie, z zachowaniem klimatu epoki. [Wydawnictwo WAZA, 2000]

"Ballady i romanse" to cykl utworów przełomowych zarówno dla twórczości Mickiewicza, jak i dla naszej całej literatury. Oto bowiem w 1822 r., w I tomie "Poezyj", ukazało się czternaście wierszy niemających żadnego odpowiednika we wcześniejszym piśmiennictwie polskim. Przepojone tajemniczością i magią, zaludnione przez rusałki i czarty, prezentujące ludowy światopogląd i stojące na pograniczu rodzajów literackich - zostały uznane za manifest nowej epoki: romantyzmu. [Wydawnictwo Zielona Sowa, ...

Autor "Świętoszka", najwybitniejszy komediopisarz francuski, a zarazem aktor i dyrektor teatru, pięć lat walczył o wystawienie swojej sztuki na scenie - pokazał ją królowi w 1664 roku, natomiast publiczności dopiero w roku 1669. Tak bardzo utwór ten bulwersował współczesnych ostrym, krytycznym obrazem obyczajowości XVII-wiecznej Francji. W tym znakomitym studium obłudy obok postaci głównego bohatera przedstawił też Molier barwną galerię typów uosabiających wieczne ludzkie wady oraz zbudował ...

"Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek wydała. (...) Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, triumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędzy, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana do Izoldy snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok". Tadeusz Żeleński (Boy)...

Wszystko w tym dramacie budzi skojarzenia z dramatem szekspirowskim: zaczarowany las, wróżka zakochana w wiejskim głupku, czy żądza władzy nazbyt łatwo sięgająca po zbrodnię, niepomna władzy sumienia, która dosięga nawet zwycięzców. Można z tego czynić zarzut, ale można też widzieć w tym twórcze wykorzystanie i przetworzenie najlepszych europejskich wzorców dramatycznych. Tak widziana "Balladyna" staje się ważnym ogniwem polskiego romantyzmu, z jego oryginalną wizją natury, człowieka i słowiańsk...

"Antygona" ("Antigone") Sofoklesa należy do najlepszych, najpoczytniejszych i najczęściej wystawianych sztuk spośród zachowanych dramatów antycznych. Jest to arcydzieło o charakterze uniwersalnym, ponieważ zawiera przekaz zawsze aktualny i dla ludzkości, i dla człowieka jako jednostki. Sofokles głosi, że godność ludzka jest niezbywalna, że nie przekreśla jej nawet najgorszy czyn, bo brat, chociażby był zdrajcą, nie przestaje być bratem i człowiekiem, nie staje się rzeczą, którą można rzucić psom...

Ileż nieporozumień wywołała ta książka, wydana w 1925 roku, w nareszcie wolnej Polsce. Wytykano Żeromskiemu kasandryczny ton i pesymizm, a nawet (nic nowego) kalanie własnego gniazda. Moskiewskie gazety ogłosiły jego akces do międzynarodowego komunizmu. A przecież miał rację, pokazując poprzez losy Cezarego Baryki bezmiar idealizacji i oczekiwań wobec Niepodległej oraz brutalną rzeczywistość nędzy, nierówności społecznej, nadętego frazesu politycznego, ideowego zagubienia. Miał rację, widząc zag...

Czy wybitna jednostka może wpłynąć na bieg historii? Czy jednostkowy czyn może zmienić losy narodów i pokoleń? Oto najistotniejsze pytania „Kordiana”, dramatu polemicznego wobec Mickiewiczowskich „Dziadów” i sformułowanej w nich koncepcji mesjanizmu i ofiary. Wzorcowa niemal realizacja romantycznej koncepcji dramatu z jego otwartą, fragmentaryczną budową, fantastycznymi, dziś powiedzielibyśmy - filmowymi rozwiązaniami scenicznymi. Przede wszystkim zaś z bohaterem, który na stałe wszedł już do...

"Syzyfowe prace" są debiutem powieściowym Żeromskiego. Głównym bohaterem swego utworu uczynił on Marcina Borowicza - chłopca, który przechodzi kolejne etapy edukacji w szkole zaborczej. Na jego przykładzie pisarz obrazuje działanie machiny rusyfikacyjnej oraz patriotyczne dojrzewanie młodego pokolenia. [Zielona Sowa, 2005]

"W ciszy słychać było tylko zziajany oddech wielbłądów i głuche, szybkie uderzenia ich nóg o piasek, a czasem świst batów. Nel była już tak znużona, że Staś musiał podtrzymywać ją na siodle. Co chwila zapytywała, czy prędko dojadą, i widocznie krzepiła ją tylko nadzieja rychłego zobaczenia ojca. Ale na próżno rozglądali się oboje dokoła. Upłynęła godzina, potem druga: ani namiotów, ani ognisk nigdzie nie było widać. Wówczas włosy powstały na głowie Stasia, albowiem zrozumiał, że ich porwano". ...

Centralnym zagadnieniem "Szewców" (1934) uczynił Witkacy nadejście "nowego wspaniałego świata". W naukowej sztuce ze "śpiewkami" wnikliwej analizie została poddana rewolucja i kierunek rozwoju społeczeństwa przyszłości. Wizjom historycznego kataklizmu nadał Witkacy kształt groteskowego spektaklu, bezlitośnie demaskującego wszelkie społeczne mity i utopijne wizje. [Zielona Sowa, 2004]