Książka: Bóg urojony

Pierwsze rozdziały książki Dawkinsa mnie znużyły. Naszpikowane teologią, filozofią, teorią darwinizmu i fizyką, wydały mi się trudne do przebrnięcia. Zaczęłam wątpić, czy autor osiągnie swój jasno sprecyzowany cel, czyli nawrócenie mnie na ateizm. Dopiero kiedy doszłam do rozdziału pt. "Korzenie religii", sytuacja zmieniła się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Nie, żebym się zaczęła jakoś szczególnie nawracać; zafascynował mnie raczej błyskotliwy, rzetelny, inteligentny i do bólu logic...

„- I nie mów mi, że Bóg działa w sposób dla nas niepojęty – mówił Yossarian nie zwracając uwagi na jej protesty. – Nie ma w tym nic niepojętego. On nie działa. On się nami bawi. Albo w ogóle o nas zapomniał. Taki jest ten Bóg, o którym tyle mówicie: ciemny chłopek, niezdarny fuszer, bezmyślny, zarozumiały, nieokrzesany ciemniak. Dobry Boże, ile szacunku można żywić do Najwyższej Istoty, która uważała za niezbędne włączyć do swego boskiego planu stworzenia takie zjawiska, jak flegmę i próchnicę z...

Poglądy Dawkinsa są pewnie znane większości "biblionetkowiczów", a jego dzieło uznaje się za "Biblię ateisty". Czy słusznie? Myślę, że tak, bo trudno znaleźć drugą książkę tak dogłębnie krytykującą religię. Pytanie tylko, czy ta krytyka jest rzeczowa i uzasadniona? Tutaj również odpowiedź jest twierdząca, choć raz jest lepiej, a raz gorzej. Moim zdaniem, Dawkins trochę za bardzo skupił się na teorii ewolucji i wynikających z niej konsekwencjach, szczególnie na krytyce kreacjonizmu i hipotezy int...

Przeczytałem kilka tygodni temu całą książkę i muszę powiedzieć, że nieszczególnie mnie przekonała, aczkolwiek uważam ją za cenne źródło naukowe i religijne. Myślę, że ateizm poparty logicznym myśleniem i cywilizowanym rozróżnianiem dobra od zła, o którym pisze Dawkins, nie jest niczym złym, a już na pewno jest lepszy od fanatyzmu religijnego. Fanatyzm religijny przyczynił się do wielu złych rzeczy, nie powinniśmy zapominać o naszych słowiańskich przodkach sprzed czasów Mieszka I, począws...

Biorąc do ręki „Boga urojonego” spodziewałem się solidnego przeglądu tematów związanych z ateizmem i agnostycyzmem, który mógłby być pomocny osobom niewierzącym w przemyśleniu czy nawet pogłębieniu własnych poglądów. Tymczasem już na samym wstępie dowiedziałem się, że tekst ten skierowany jest do ludzi wierzących, a celem jest skłonienie ich do ateizmu. Trochę mnie to zdziwiło, ale po chwili pomyślałem, że może faktycznie szkoda wysilać się, aby przekonać przekonanych, skoro można zanieść komuś ...

"Wreszcie jeden z najlepszych żyjących współcześnie pisarzy-naukowców zebrał swoje poglądy na religię w jednym tomie".
Steven Pinker

"Ta książka jest jak łyk świeżego powietrza".
Matt Ridley

"Ważna i odważna książka".
Desmond Morris

"Świat potrzebuje pełnych pasji racjonalistów, a błyskotliwa inteligencja Richarda Dawkinsa czyni zeń taką osobę".
James D. Watson

"Dawkins argumentuje sucho i przekonująco - nie obciążajmy sobie wyobraźni bajkami o cudownym pochodzeniu żuka i żaby".
Jacek Hołówka

"Dla mnie linia podziału nie przebiega pomiędzy wierzącymi a niewierzącymi, ale pomiędzy spójnością bądź jej brakiem w wywodzie każdej ze stron. W chwili obecnej to właśnie ateiści są w stanie skonstruować spójny model światopoglądowy, w którym ani »Bóg«, ani »mit« nie są potrzebne".
Stanisław Obirek

Dwadzieścia tygodni na liście bestsellerów Amazona i "New York Timesa".

[Wydawnictwo CiS, 2007]

Zdaje się, że książkę naukową oceniać się powinno pod kątem zawartości merytorycznej, a nie światopoglądu jej autora i jego zgodności z naszym, prawda? Wiele oczekiwałam, a co dostałam? Książka naukowa powinna być: - obiektywna, - rzetelna (przedstawiać fakty, różne teorie i hipotezy ich dotyczące w równoważny sposób), - przedstawiać dziedzinę, którą autor się zajmuje, - utrzymać pewien poziom języka i kultury społecznej. A cóż mamy? 1. Obiektywizmu brak całkowicie. Ponadto aut...

Przeżywając intelektualną ekscytację, a więc z wielką przyjemnością, przeczytałem książkę Dawkinsa. Znalazłem w niej potwierdzenie wielu moich własnych wniosków i spostrzeżeń, znalazłem myśli dla mnie nowe, które, wiem o tym, będą mi pomocne w pogłębianiu własnego obrazu świata i mojego w nim miejsca. Apolinary napisał tak dobry tekst o "Bogu urojonym" ["Bóg znikomo prawdopodobny"], że nowy byłby w znacznej mierze dublowaniem, ograniczę się więc do dwóch cytatów wziętych z tej książki, cytató...