Książka: Mówca umarłych

Ech ten Card. Czy on w ogóle lubi swoich czytelników? Zżyłam się z Enderem. Taki fajny dzieciak, mądry, bystry i dzielny. A przy tym taki nieszczęśliwy i wykorzystywany. Bohater, którego nie sposób nie polubić. Do tego talent autora, poważne pytania, które stawia (jednostka a społeczeństwo, manipulacja w dobrej wierze, dziecko kontra dorośli) i przemyślana fabuła powieści pełna zwrotów akcji. Naprawdę, jeśli nie czytaliście jeszcze „Gry Endera”, bez cienia wahania warto po nią sięgnąć. A potem, ...

Uwaga, w swojej recenzji zdradzam ważne elementy związane z treścią książki. Po przeczytaniu pierwszej części sagi o Enderze byłam zachwycona głębokim rysem psychologicznym oraz umiejętnym budowaniem napięcia przez O.S. Carda. Oprócz tego, pokochałam samego głównego bohatera za jego mądre przemyślenia i za to, że mimo wszystko pozostał zwykłym chłopcem. Druga część zupełnie mnie zawiodła, być może dlatego, że jest napisana w całkiem innym stylu. Czas akcji to 3000 lat po wydarzeniach opi...

Kolejne części cyklu zwykle bywają dosyć nużące i czuje się, że autor raczej komercyjnie podchodzi do tematu. W tym przypadku Card wyłamuje się ze schematu, druga część jego cyklu o Enderze jest znakomita - a przy tym zupełnie inna niż pierwsza. Obecny Ender to człowiek już dojrzały i mądry. Przybywa na planetę zamieszkaną wspólnie przez ludzi i tubylców - dosyć tajemniczy gatunek, którego kulturę i obyczaje stopniowo poznajemy. W trakcie negocjacji wybucha konflikt. Czy uda się rozwiązać go...

"W 1830 roku, po utworzeniu Gwiezdnego Kongresu, automatyczny statek zwiadowczy przesłał ansiblem raport: parametry planety, którą badał, mieściły się w przedziale odpowiednim dla życia ludzi. Pierwsi ludzie, którzy zobaczyli nowy świat, byli Portugalczykami z mowy, Brazylijczykami z kultury i katolikami z wyznania. W roku 1886 zeszli z pokładu promu, przeżegnali się i nadali planecie imię Lusitania, co było starożytną nazwą Portugalii. W pięć dni później zorientowali się, że niewielkie, leśne zwierzęta, które nazwali pequeninos - prosiaczki, wcale nie były zwierzętami. Po raz pierwszy od czasu Ksenocydu Robali, popełnionego przez tego potwora Endera, ludzkość napotkała obce, inteligentne istoty...".
z Prologu

Kontynuacja "Gry Endera". Niezagrożona ludzkość zaczyna współczuć pokonanym napastnikom i skazuje Endera na banicję. Tymczasem otwartość Ziemian zostanie wystawiona na próbę przez kolejne zjawienie się obcych.

Książka zdobyła prestiżowe nagrody Hugo i Nebuli.

[Prószyński i S-ka, 2001]